S f o r y

[magellan7]

W strefie upału i w obszarach cienia

dyszą z przejęcia sfory przeznaczenia.

Czerwień pustyni czy arktyczna biel

OSACZYĆ ! DOPAŚĆ ! ich niezmienny cel.

[Gloinnen]

Przeniosłam do okruchów, gdyż utwór - gatunkowo - najbardziej zbliżony jest do fraszki.

Przeznaczenie porównane zostało do sfory wilków - bezlitosne, wrogie człowiekowi, które próbuje go "dorwać"... Mowa o śmierci? O pechu? O niepowodzeniach? O klęsce? O zwycięstwie złej części ludzkiej natury nad dobrą? O okrucieństwie świata (z definicji oraz a priori?)

Fatalizm mocno jest zakorzeniony w myśleniu ludzkim. Ale u Ciebie jest odrobina nadziei. Sfory przeznaczenia czyhają, ale jednak nie wiadomo do końca, czy udało im się osiągnąć cel. Człowiek może się na szczęście bronić. Nie ucieknie od konfrontacji, ale nie jest do końca powiedziane w wierszu, jaki będzie jej finał. Ja przynajmniej tak go wolę odczytywać...

Glo.

[magellan7]

uprzejmie proszę o zapoznanie się z definicją fraszki

[Gloinnen]

Napisałam, że formalnie "zbliżony"... W końcu zawsze można uznać, że Autor rewolucjonizuje gatunek, ale nie upieram się...

[magellan7]

o to chodzi

kto się nie upiera - idzie do nieba

upieralscy tylko o tym pomarzyć mogą