odsłona trzecia

[Gloinnen]

Intro

historia zaczęła się od darcia kotów
i pierza
ty puchu marny
wśród werków chrzęści garść piachu
zatrzymany mechanizm

odwróć się proszę jeszcze
czekają pod lodem
pokoje wydrapane
w niewygasłych oddechach

gramy na przemian swoje role
bezkresne płycizny przebijasz
kolcami jeżowców

żałosne
nigdy nie będę pytać


Odsłona trzecia (wirtualnie)

z każdym dniem coraz trudniej spłonąć
prądy morskie kłują w oczy
milionami szklanych odłamków
budzą lęk
bezlitosne przypływy
przynosząc pamięć o kościach
wrośniętych w poczerniałą rafę

z twojej ręki
nie dla mnie przecież
sól i światło
bliskość zatopiona w płucach


Coda

historia bez końca
coraz niżej pochylam głowę
w nierównym pulsie ucieczek i powrotów
połączą nas granice

membrany pękające na mrozie
i to co niemożliwe

____________________
Glo.