Czego chce ta wrona

[Cieślik Lucyna]

skrzeczy od rana jakby szalona
znów się szaleju wczoraj najadła
czarna jak sadza posępna wrona
głośne krakanie wyrzuca z gardła

co się jej stało że tak łopocze
skrzydłami wali z prawa i z lewa
czy chce przekazać słowa prorocze
a może na coś się bardzo gniewa

patrzę zdumiona na to ptaszysko
co się telepie całe nerwowo
leci przed siebie trochę za nisko
poszybowała nad moją głową

za wielką wodę wszak nie odleci
choć wszędobylskim jest osobnikiem
ochrypła całkiem a dalej skrzeczy
i na antenę wleciała z krzykiem

usiadła ciężko zmęczona darciem
czarne jak węgle swe pióra stroi
by potem znowu krakać zażarcie
musi postawić wrona na swoim.

Autorka L.Mróz-Cieślik

[Leon Gutner]

Jak to wrona .
W końcu rodzaj żeński
Prześlizgnąłem się przez wersy i sam nie wiem czy to dobrze czy źle ze się prześlizgnąłem .

Z ciekawością L.G.

[Ewa Włodek]

zwykła wrona - a na wiersz zasłużyła...

pozdrowieńka posyłam...
Ewa

[skaranie boskie]

A ja bym nad wierszem popracował.
Rozumiem, że o wronie on tylko, ale mógłby przecież poszybować orlim lotem...

[coobus]

Te rumburaki nie dadzą się lubić, straszą głosem i wyglądem. No, chyba że w takim wierszu jak ten, zgrabnym i sympatycznym. Powinny być Ci wdzięczne

[anastazja]

Uśmiechnęłaś Lucynko

Witaj

[Miladora]

Całkiem zgrabnie, Lucynko, ale zabrakło mi jakiejś wyraźniejszej pointy.
No i pierwsza zwrotka do dopracowania, bo "jakby szalona" źle brzmi - "jak szalona/niczym szalona" powinno być.
Także - "czyżby szaleju wczoraj najadła" - zabrakło "się", przez co ten wers brzmi dziwnie.
Może tak?
- skrzeczy od rana niczym szalona
znów się szaleju wczoraj najadła

Ale przeczytałam z uśmiechem.
Miłego.

[Sede Vacante]

Wszystko gra, tylko brakuje mi finału, czegoś, co "wynika" z opowieści.
Bo nie wiem o czym krzyczała, o co jej w końcu chodziło. Leci, krzyczy, a potem już nie leci i nie krzyczy, ale nic poza tym
Dałbym, jakąś puentę, podsumowanie i wyszedłby zgrabny wierszyk o wronie:)

[Cieślik Lucyna]

dzięki zaraz poprawiam!! pozdrawiam cieplutko

[Julka]

Lucynko
to chyba był czarnowron.
wrona bywa czarnosiwa
albo siwa.
może dziwne się wydawać
widok wrony mnie napawa
zachwyceniem z jej uroku
i przynosi jakiś spokój
może jakaś inność we mnie
od dzieciństwa ciągle drzemie
przy potoku w zagajniku
kołysały mnie muzyką
czarną smutną i skrzydlatą
lecz im dziękowałam za to
bo gdy nie mial kto pocieszać
była dla mnie najpiękniejsza