Artysta

[JSK]

Artysta

Każdy się składa z własnych krajobrazów
Których szczeliny wypełniają myśli,
Gdzie promień światła rysy peryklazu,
W czysto formalnych szeregach uściślił.

W skrajnej percepcji, natłokiem skojarzeń,
Budując wizje samolubnych natręctw,
Czernią nasyca dekadenckie twarze,
I szepcze tylko sobie znaną mantrę.

Czyjś gest, spojrzenie na kruchość płaszczyzny,
Pnączem owija czas oczekiwania,
Cienie się gubią w zaułkach przeciwnych
A sukces błądzi po wielu rozstajach.

Treść spopielała, naga, autentyczna,
Tkwi w ułomnościach, pęknięciach i bliznach.

.

[Leon Gutner]

Treść spopielała, naga, autentyczna,
Tkwi w ułomnościach, pęknięciach i bliznach.

Niech będzie za komentarz bo nic innego Leon - zachwycony - wymyślić nie może .

Z ukłonem L.G.

[Miladora]

Bardzo dobry wiersz, JSK.
Z równie dobrym zakończeniem.

Każdy się składa z własnych krajobrazów...
Skojarzyły mi się także krakelury na starych obrazach. I pewnego rodzaju prawda czasu...

Miłego dnia

PS. Jedyne, co mi przeszkadza, to wielkie litery na początku wersów.

[JSK]

PS. Jedyne, co mi przeszkadza, to wielkie litery na początku wersów.

Mnie zaś bardzo "radują". Ot, jak się pięknie różnimy.

I także pięknego i miłego dnia z kielichem, który wszystko uprzyjemnia

[Sokratex]

Każdy się składa z własnych krajobrazów.

Czyjś gest, spojrzenie na kruchość płaszczyzny,
Pnączem owija czas oczekiwania,
Cienie się gubią w zaułkach przeciwnych
A sukces błądzi po wielu rozstajach.

Treść spopielała, naga, autentyczna,
Tkwi w ułomnościach, pęknięciach i bliznach.

Tylko to. Tak jest pięknie.

Pozdrawiam.

[JSK]

Tylko to. Tak jest pięknie.

Każdemu wedle potrzeb.

Pozdrawiam.