Ból, narkotyk szlachetny

[Sede Vacante]

Miał powstać i powstał


Nie czuję bólu.
Jestem w nim.
To moje miejsce na ziemi.
Umrę w momencie, gdy ktoś odbierze mi cierpienie.

Moja tożsamość?

Kiedyś
chciałem być szczęśliwym człowiekiem.
Potem
już tylko bardziej bolało.
Dziś upajam się,
chłonę,
przeżuwam,
kolejne porcje najwierniejszej przyjaźni.

Bez bólu już nic nie jest dla mnie prawdziwe.

Naprawdę samotny będę wtedy,
gdy poznam smak szczęścia i świętego spokoju.

[ono]

wg. mnie świetny wiersz! tylko mam pytanie: dlaczego brak mu jakiegokolwiek komentarza, komentarza który mógłby uwiarygodnić naszą wrażliwość na człowieka




pozdrawiam

[Sede Vacante]

Hej, paniladaco.
Wiesz, dużo wierszy, dużo ludzi, duża konkurencja:)
Pewnie dlatego. A może się nie podoba po prostu?
Tym bardziej dzięki Tobie za zwrócenie uwagi i komentarz.

[coobus]

Wiesz, dużo wierszy, dużo ludzi, duża konkurencja:)

Coś w tym jest. Widzę po sobie. Gdy zaglądam, nie wszytko udaje mi się czytać, wielu działów wcale nie znam. Musiałbym więcej siedzieć w necie. Czasem znajduję ciekawe wiersze z opóźnieniem. Tak jak ten Twój teraz.
Uznaję jego klasę. Dlatego dobrze, że na niego trafiłem. Wiele Twoich wierszy Sede potrafi mnie zatrzymać przy sobie, wywołać nutkę zadumy. Albo ciepły kontakt w spotkaniu ze słowem.
Po to chyba zajrzałem z opóźnieniem, żeby Ci to powiedzieć

[Sede Vacante]

Dzięki za takie słowa. Wielkie dzięki.

[Bonsai(Tomasz Socha)]

I bardzo dobrze, że powstał .
Baaardzo dobrze

[marta zoja]

Chciałabym doczekać takiego szczęścia w moim życiu...samotność bez cierpienia osamotnienia...zastanawiające i bliskie dla mnie słowa...w ciągłym oczekiwaniu...czytam wszystko i chłonę...Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Dziękuję wam.

[anastazja]

aprawdę samotny będę wtedy,
gdy poznam smak szczęścia i świętego spokoju.

Jak zawsze Sede, chłonę Twój ból i myślę, to tak jak ja, już głupio powtarzać to samo, ale tak jest.

Pozdrawiam z bólem, że to nie ja napisałam.

[Sede Vacante]

Pozdrawiam z bólem, że to nie ja napisałam

Anastazjo, uzupełniamy się:)
Ty coś i ja coś:)
I nie dołuj się, że

już głupio powtarzać to samo, ale tak jest.

Mam to samo. Po prostu nasza poezja do nas nawzajem przemawia, więc tu nie ma mowy o podlizywaniu, "trafiliśmy" na siebie.