kwiatuszek

[Sokratex]

• smukły stolik
  obrus z rajskim ogrodem
  róża
  w porcelanowej klatce
  
  mdlejące płatki płaczą czerwieniami
  
  ostatni raz
  chciałyby drapać otępiałe kolce
  
  • jak ciężko
    • jak ciężko
      • jak ciężko
  
  
  umierać w uśmiechach oczu
  kiedy tych dwoje
  sączy czas przez słomki
  
  

[Gloinnen]

mdlejące płatki płaczą czerwieniami

Out!

Ten wers jest straszliwie łzawy, no. Psuje całkiem niezły wiersz. Zapewne potrafisz w sposób obszerny i obrazowy wyjaśnić nam, co Autor miał na myśli i w sercu, nie zmienia to jednak faktu, iż dla ogólnego estetycznego wrażenia lepiej byłoby zrezygnować z owego kiczowatego opisu. Dla dobra nienajgorszej całości.

Pozdrawiam,
(zdecydowanie bez płaczących czerwieni)

Glo.

[Sokratex]

mdlejące płatki płaczą czerwieniami

Out!

Ten wers jest straszliwie łzawy, no. Psuje całkiem niezły wiersz. Zapewne potrafisz w sposób obszerny i obrazowy wyjaśnić nam, co Autor miał na myśli i w sercu, nie zmienia to jednak faktu, iż dla ogólnego estetycznego wrażenia lepiej byłoby zrezygnować z owego kiczowatego opisu. Dla dobra nienajgorszej całości.

Akurat ten wers rozwinięty zostaje dalej, jako opadające płatki róży.
Bez niego wiersz byłby tylko wierszem o róży. Pozornie banalne wersy zbudowane ze zwykłych rekwizytów, jak: słomka, róża, obrus, nawet kolor kwiatu - jeden po drugim (a wcale nie ma tych wersów tak dużo, powiedziałbym nawet, że jest ich w sam raz)
pęcznieją znaczeniami, aby eksplodować nieoczekiwaną, bo... na pewno niebanalną już puentą. O tyle nieoczekiwaną,
że wychodzącą daleko poza opis róży. "Banalne wersy" to owe 50% od autora o których wspomniałem niedawno,
natomiast 50% niebanalnego obrazu poza samym wierszem, zostaje dla czytelnika.

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Pozornie banalne wersy zbudowane ze zwykłych rekwizytów, jak: słomka, róża, obrus, nawet kolor kwiatu - jeden po drugim (a wcale nie ma tych wersów tak dużo, powiedziałbym nawet, że jest ich w sam raz)
pęcznieją znaczeniami, aby eksplodować nieoczekiwaną, bo... na pewno niebanalną już puentą.

Właśnie po to, aby osiągnąć zamierzony efekt, wywal te mdlejące płatki. W ich obecności wiersz jest właśnie banalnym utworem o róży. Daj zabłysnąć innym rekwizytom.

Glo.

[Sokratex]

Pozornie banalne wersy zbudowane ze zwykłych rekwizytów, jak: słomka, róża, obrus, nawet kolor kwiatu - jeden po drugim (a wcale nie ma tych wersów tak dużo, powiedziałbym nawet, że jest ich w sam raz)
pęcznieją znaczeniami, aby eksplodować nieoczekiwaną, bo... na pewno niebanalną już puentą.

Właśnie po to, aby osiągnąć zamierzony efekt, wywal te mdlejące płatki. W ich obecności wiersz jest właśnie banalnym utworem o róży. Daj zabłysnąć innym rekwizytom.

Odejdzie efekt uśpienia (czy nie podobnie została uśpiona czujność głównego peela tego wiersza?)
a tym samym efekt końcowy straci impet.

[Gloinnen]

O ile po przeczytaniu o mdlejących płatkach ziewający, a wręcz uśpiony czytelnik dobrnie do pointy i będzie umiał docenić wspomniany impet...

[Alek Osiński]

jak ciężko

jak ciężko

jak ciężko

poczułem się trochę zahipnotyzowany

[skaranie boskie]

"Banalne wersy" to owe 50% od autora o których wspomniałem niedawno, natomiast 50% niebanalnego obrazu poza samym wierszem, zostaje dla czytelnika.

Podasz mi wzór, na podstawie którego można to wyliczyć?
Będę wdzięczny, bo zawsze mam kłopot z obliczeniem tego co ode mnie a co poza wierszem...


Stawiam za info.