one

[nienażarty]

rankiem odchodzą nieutulone
na pograniczu marzeń i jawy
w piątą gdzieś świata zapewne stronę
ślad po nich zatrze rannej łyk kawy

snują z wieczora rzewną tęsknicą
by cnić się nocą ułudą mamić
oczy nie patrzą a jednak widzą
świat tkany z marzeń oczekiwany

byty kreują i sytuacje
bywa o zmarłych przypomną sobie
zwiną fabułę w tajemny akcent
za drugą stroną zamkniętych powiek

ostrzec potrafią ześlą wiadomość
rąbka uchylą przyszłych wydarzeń
nim w barwy świtu szybko się wchłoną
spróbuj pamiętać mogą być ważne

[Leon Gutner]

Trudno się przebić przez dwie pierwsze strofy.

" rannej łyk kawy " potem " tęsknica " i wreszcie - "świat tkany z marzeń oczekiwany" to nie najszczęśliwsze zestawienia .

Potem jest już znacznie lepiej - na tyle że Leo wklimacił się w dwie ostatnie strofy .
Szkoda że niestety - tylko w dwie ostatnie .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Chyba trochę przedobrzyłeś, Nienażarty.
Nawet nie na żarty przedobrzyłeś zwłaszcza z technikaliami.
Taki nawał inwersji, jak i wielowątkowość w poszczególnych zdaniach, czynią czytanie dość trudnym, a na pewno mało zrozumiałym. Radzę trochę uprościć tekst, bo przesłanie ma interesujące. Rozumiem, że to sny są tytułowymi bohaterami wiersza. Często na tyle piękne, że warte uczciwszego potraktowania.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

mówią: "sen - mara, Bóg - wiara", ale - różnie bywa z tymi snami, oj, różnie...

serdeczność posyłam...
Ewa