Sceny z życia. Chałtura z przedstawicielami kotowatych

[Marcin Sztelak]

Dzieciństwo:

Ojciec wyruszył szukać złota, czy skarbu piratów.
Słuch po nim zaginął. Matka sprzedawała pomidory
z ogródka. Dziadek pędził wino w piwnicy.
Na bazie kompotu z porzeczek. Czerwonych.

Dojrzewanie:

Nigdy nie zapamiętał tabliczki mnożenia, na szczęście
kalkulatory szybko stały się powszechnie dostępne.
W między czasie utracił świętego Mikołaja;
zamiennie zrozumiał w czym rzecz z płcią przeciwną.
Mniej – więcej.

Wiek męski:

W szafie wciąż spał stary misiek, pomiędzy stertą
przyciasnych koszul i zawiązanych krawatów.
Na wszelki wypadek, ewentualnie wielkiego dzwonu.
Zegarek ciągle przyspieszał, droga do domu
niepostrzeżenie stawała się dłuższa.

Jedną nogą:

Drżącą dłonią rozlana herbata, chleb z masłem.
Coraz drożej, rwa kulszowa, zadyszka na schodach.
Codzienne rytuały telewizji i prasy.

Koniec:

Bez testamentu. Nic do dodania.

P.S.:

Nie ma kociego raju. Nawet widmowej miski mleka.

[Alek Osiński]

Lubię takie poczucie humoru. Pod koniec wiersz jakby trochę sztywniał,
ale koty przywracają mu życie

Pozdrawiam

[marta zoja]

Chciałoby się powiedzieć: życie, życie, takie jest życie Powracam ciągle do Twojego wiersza z taką swobodą opisujesz trudy i borykanie się z życiem. Pozytywnie Ci zazdroszczę Tak na rozpoczęcie dnia, codziennie warto go sobie przypominać Pozdrawiam z uśmiechem
Myślę, że koty mają swój raj z nami

[Halszka55]

jakbym oglądała zdjęcia... wspomnienia tego co było jak było i jak jest - koty na cztery łapy spadają a my? a ja? - z nogami w nocniku n i e s t e t y i tyle pamiętania jak było na początku ;-)=

[Bożena]

W między czasie utracił świętego Mikołaja;

ja bym razem- w międzyczasie

przeleciał peel przez życie jak burza -

Koniec:

Bez testamentu. Nic do dodania.

- jak u wielu którzy odeszli- jakoś mi się smutno zrobiło-

[jarewa]

bardzo mie się podoba ten wiersz ja juz jestem bliżej wieku meskiego ale wokół ta jedna noga i tyle kotów, tak tak to ich raj z nami brawo.....