dzień dziecka

[Gloinnen]

Dostawienie przecinka nie ma tu znaczenia. "Więc" rządzi szykiem przestawnym.

"...widziałem jego twarz, gdy to mówił
zamykając oczy, próbowałem więc..."

O czym mało kto pamięta, bo język mówiony upowszechnił nieprawidłowe użycie (a stara szkolna zasada głosi - nie zaczyna się zdania od "więc" - także i zdania podrzędnego...)

[pietrek]

[anastazja]

brak interpunkcji może faktycznie utrudnić czytanie, ale to zabieg celowy

domyśliłam się, jednak uważam ten łącznik za zbyteczny, ale wiersz Twój, nie upieram się.

[Alek Osiński]

z surowym płótnem otulając ciało czystością
i spokojem nieuniknionego a tato został ze mną.

trochę mi zawsze głupio, zgłaszać jakieś uwagi do podobnych, jak myślę głęboko
osobistych tekstów

ale pokuszę się o myśl, czy nie warto ewentualnie pomyśleć nad innym zapisem,
tak mi się nasunęło...

surowym płótnem otulając czyste ciało
w spokoju nieuniknionego, a tato został ze mną

[Abi]

cóż,
dla mnie,
rwane myśli,
słowa,
niczym pezzle...


A.

[pietrek]

trochę mi zawsze głupio, zgłaszać jakieś uwagi do podobnych, jak myślę głęboko
osobistych tekstów

Al! Nigdy, przenigdy (przynajmniej w moim przypadku) niech Ci głupio nie będzie!
Tekst to tekst, moje osobiste przeżycia, nawet jeśli są kanwą, stanowią tylko element
warsztatowy - pisząc i publikując, uwalniam się od siebie, szukam jakiegoś uniwersalizmu
w jednostkowych doznaniach. Czerpię z siebie, no bo skąd, ale nie piszę pamiętnika.
Co do Twoich, zawsze cennych, sugestii, to nawet jeśli nie wprowadzam od razu w życie
proponowanych zmian, to zawsze nad nimi myślę, rozważam. A nie wprowadzam poprawek
zazwyczaj dlatego, że po jakimś czasie tekst wydaje mi się i tak nie do uratowania
W tym przypadku moim celem (ale czy go osiągnąłem?) było podkreślenie roli rytuału;
ciało przed zawinięciem w całun nie było "oczyszczone", a nieuniknioność była wypierana.
Czy jakoś tak
Pozdrawiam i dziękuję Wszystkim za wizyty