Stąpać po lodzie

[Gipsy]

Przyjdę oddechem w zimny wzorek,
gwiazdką śniegową czule szepnę,
bielą, co śpiewa w głos kolorem
w zaspę mięciutką lekko wdepnę.

Ogrzeję dłonią przemarznięte
słowa siedzące twardo  w krtani
i powygładzam wciąż pomięte
płatki nadziei drżące snami.

Założę bluzkę zeszłoroczną,
co ciągle pachnie tamtym śniegiem,
do szafy schowam słotę mroczną,
rozwieszę sople łez na niebie.

A ty przygarniesz mnie uśmiechem
i stopisz grube mury z lodu
i się wzbijemy wspólnym echem
przez noc gwiaździstą aż do wschodu.

I tylko muszę wciąż pamiętać
przez los zrugana kiedyś srodze,
że tafla szczęścia bardzo cienka.
Stąpać więc będę jak po lodzie.

RC 3.11.2011

[Leon Gutner]

Noooo jest widoczny progres .
To najlepszy wiersz jaki wyczytałem pod nickiem Gipsy .
Równo rytmicznie , na temat i do rzeczy .

A ty przygarniesz mnie uśmiechem
i stopisz grube mury z lodu
i się wzbijemy wspólnym echem
przez noc gwiaździstą aż do wschodu.

Pomijając dwa razy użyte "i" na początku sąsiadujących wersów ( zdarza się i w zasadzie - do przyjęcia ) ta strofa jest najlepsza .
Mniej więcej kreśli o co chodzi w takim pisaniu .

Z dużą ciekawością L.G.

[Ewa Włodek]

bardzo dobrze - o niepewnej sytuacji między dwojgiem ludzi i o tym, jak peelka i bardzo chce, i bardzo się - boi...

uśmiechy dołączam...
Ewa

[coobus]

Założę bluzkę zeszłoroczną,
co ciągle pachnie tamtym śniegiem,

Lirycznie, ładnie, kobieco, stąd ten kwiatek

[Gipsy]

Bardzo dziekuje za czytanie, komentarze i kwiatki. Pozdrawiam