Kto wiem po co pisze wiersze ?

[JuPit]

Pisz wiersze - powiew oczyści wszechświat
torując wyimaginowanych dróg bezkresne cele.
Płacz - gdzie łzy spadają na zimne głazy
niewzruszenie pilnujące historii.

Nie czekaj - przed sobą uciekasz,
mijasz w odległej przeszłości i teraz
Zostawiasz na pastwę i pokuszenie.

Wybacz, że o przebaczenie proszę
jak i ja wybaczam, w zapomnieniu ległem
z moim całym światem.

Nie ma powrotu do przyszłości,
morze żadne się nie rozstąpi,
bym poczuł raj utracony
mojej duszy odrodzenie.

[Alek Osiński]

Trochę jakby zbyt...natchnione?...jak dla mnie...chyba błąd w tytule

Zdrówko:)

[marta zoja]

Tak trudno pojąć co nas jeszcze czeka... na pewno jeszcze jeden wiersz... niejedna łza dobrocią spływająca po marmurach naszych konieczności... wybacz jeżeli słowa są zbyt małe by uchwycić delikatne uczucia... które budzą się i umierają i żyją nowym życiem... Z wielką rozterką i nadzieją dla siebie istniejemy w innym wymiarze... naszych wierszy miłością...

[JuPit]

Dziękuję

[marta zoja]

To ja dziękuję

[Katrina]

Podoba się,
szlachetnie napisane o głębokiej rozpaczy, stracie kogoś i... siebie samego.

Pozdrawiam

[Nilmo]

Przeczytałem. Patosiasto brzmi, jakbym Hamleta co najmniej czytał. Chyba że to stylizowane na p.n.e. Thx.

[JuPit]

Dziękuję Nilmo ale to może ja jestem z p.n.e. cieszę się że ktoś to czyta

[skaranie boskie]

Racja z tą erą.
Czyta się, jak - nie przymierzając - księgę psalmów.
Nawet, jeśli to stylizacja, to nie z mojego podwórka.
Zapisuję tu swoją obecność jedynie dlatego, że chcę podkreślić, jak można spieprzyć całkiem dobry temat na wiersz. Patos jest dobry w wierszach rewolucyjnych, w tym po prostu szkodzi.

[marta zoja]

Księga psalmów wiecznością nas pokonała, wciąż żywym słowem. Dlatego takie porównanie to pochwała, nie ujma. Jeszcze raz dziękuję za tak mocny obraz nami pisany i przebaczeniem. Ja