ja nie ja

[marta zoja]

W biegu życia
niespodziewanie
spóźniłam się na pociąg
do mojej miłości...
nie wiedząc co robić...
z czasem...
zatrzymałam się przy bezdomnym
którego znałam z widzenia
od zarania dziejów
Nagle olśnienie...
dał mi swój czas bezkresny...
miłość mogłam czerpać garściami...
trawiąc jeden mój pomysł
na jego życie godzinami
pokazał swoje prawdziwe oblicze...
on ma czas...
a ja od dawna
żyjąc w biegu
go nie mam...
w zatrzymaniu...
na siebie
i drugiego człowieka

[Gloinnen]

Jeżeli mogłabym coś doradzić:
- zrezygnuj z takiej ilości wielokropków; ten znak przestankowy powinien pełnić określoną funkcję, natomiast jeżeli pojawiają się w co drugiej frazie, całkowicie przestają odgrywać swoją rolę w przekazie i stają się denerwującą manierą, niepotrzebną dekoracją; w rezultacie efekt jest odwrotny od zamierzonego;
- wyhamuj trochę z emfazą; rozumiem, że chcesz opisać w wierszu TAAAAAAAKIE wielkie emocje, że ach i och, a "dusza śpiewa"...; wydaje mi się jednak, że podkreślając ich doniosłość, również mijasz się z celem; całość wypada raczej infantylnie;
- pisz mniej dosłownie; wiersz nie powinien sam siebie interpretować i bezpośrednio mówić czytelnikowi wprost, o czym jest; wyciągnięcie wniosków, refleksja nad zasugerowanymi kwestiami - to zadanie czytelnika, nie Autora;

pokazał swoje prawdziwe oblicze...
on ma czas...
a ja od dawna
żyjąc w biegu
go nie mam...
w zatrzymaniu...
na siebie
i drugiego człowieka

To jest Twoje przemyślenie, to, co chcesz wierszem powiedzieć. Pomyśl, jak to opisać posługując się metaforą, obrazem, niedomówieniem. Pokaż powyższe odczucie przez pryzmat jakiejś sytuacji, konkretu, wizji. Postaw przed czytającym wyzwanie, aby musiał dociekać, odkrywać, a nie podsuwaj mu "siebie" na tacy.

- unikaj banałów: "bieg życia", "pociąg do miłości", "prawdziwe oblicze"; uwierz mi, w ten sposób można tworzyć setki podobnych do siebie wierszy, jak na kserokopiarce; przeczytałam mnóstwo na forach, blogach, itp.; staraj się napisać coś świeżego, coś wyjątkowego, coś innego. Warto sobie uświadomić, że mniej więcej wszyscy przeżywamy podobne stany ducha, nasze emocje - nawet najsilniejsze - nie są wyjątkowe. Wręcz przeciwnie - większość z nas odczuwa tak samo - ból, smutek, zachwyt, miłość, osamotnienie. Poeta powinien więc indywidualizować swoje przeżycia za pomocą odpowiednio dobranych środków językowych i stylistycznych. Tylko w ten sposób nada im wyjątkowego charakteru, opisze je tak, jak tego nikt inny wcześniej nie zrobił.

Powodzenia!

Pozdrawiam,


Glo.