Kiedyś będe dorosły mamusiu

[Sede Vacante]

Urwisy z doliny młynów
znowu puszczają statki z orzecha.
W górę rzeki.
W dole są już od lat.
Modlitwa do starych czasów, z żaglem z papieru i zapałki,
by znów można było tylko się bawić.

Zabrakło świeżego mleka i chleba.
Klanów, bractw, świętojańskiej nocy,
czasu na wygłupy wśród dzikich pól
i wiary w bajki o nieustraszonych rycerzach.

Urwisy z doliny młynów
dorosły.

Zamiast szabli z kija - „Podaj PIN darmozjadzie”,
a klekot bocianów wyparło ujadanie rzeczywistości.

Ze smutkiem wpatrują się w mechaniczny horyzont.
Kiedyś rozbijały kolana zbyt szybko goniąc za potworami,
dziś przyszło przed nimi uciekać.

Cywilizacja przypomniała sobie o baśniach.
„I to wam opodatkujemy”.

Urwisy z doliny młynów
można oglądać na youtube.
Tylko się pospiesz.
Nikt za ciebie nie będzie dźwigał dorosłości.

[anastazja]

Ze smutkiem wpatrują się w mechaniczny horyzont.
Kiedyś rozbijały kolana zbyt szybko goniąc za potworami,
dziś przyszło przed nimi uciekać.

wspomnienia, z uczuciem smutku nie wrócą lat, które miały szczególne znaczenie.
Dobrze sie czyta takowe wiersze, przynajmniej ja. Z pozdrowieniami Sede

[Sede Vacante]

Dzięki starsza siostro

[Ewa Włodek]

dzieciństwo - dorosłość. Jedno moło sobie pozwolić na baśnie, adruga - absolutnie nie. Nie ma powrotu do "wczora', i nie ma ucieczki przed "jutro"...Takie mi się refleksje nasuneły przy lekturze...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa