(Roz)Pogodzenia

[Gloinnen]

Chcę jeszcze niżej upaść, gdzie tulą się
gnijące gałęzie; dobij, zanim w cokolwiek jeszcze
uwierzę. Błoto paruje z oczu, nie widzę włóczni
wśród cieni, na łaskę i niełaskę oddana słowom;
zakopane głęboko w zmarznięty piasek
nie przychodzą. Rozdrapałeś domostwa pod osłoną nocy,
by je z powrotem posklejać, choć znów na wiatr i na wiarę.

Dziękuję za ciszę po bitwie, pochylenie.
Teraz wszystko się kończy, krwią we włosach, prawem pięści
uderzaj, uderzaj.

Boli każdy liść, który ściskasz
w dłoniach. I bierzesz mnie w dłonie.


____________________
Glo.

[Istar]

tak właśnie dziś się czuję, nie wiem czy jutro trafi do mnie pomimo, jeśli tak uznam go za dobry
pozdrawiam : )

[Gloinnen]

Dziękuję, Istar.

Nie chciałabym skądinąd, aby ktokolwiek czuł się tak, jak moja peelka. Życzę Tobie zdecydowanie piękniejszych i słoneczniejszych nastrojów.



Glo.

[NathirPasza]

Tym razem podoba mi się w całości

Swoją drogą ciekaw jestem kiedy w końcu porzucisz swoją poetykę... Byłoby ciekawie poczytać Cię bardziej dosłowną a mniej... elfią?

Mimo tego naprawdę podoba mi się

Pozdrawiam
NP

[Gloinnen]

Hmmm... Ten wiersz raczej nie jest elfi, wydawało mi się, że dość dosłowny właśnie.

Zresztą - próbę eksperymentu z innymi klimatami raczyłeś podsumować mianem marnej prowokacji, więc chyba jednak lepiej na razie daruję sobie... Dzięki za komentarz i cieszy mnie podobanie się.

Glo.

[NathirPasza]

Ten wiersz raczej nie jest elfi, wydawało mi się, że dość dosłowny właśnie.

Wydaje Ci się

Zresztą - próbę eksperymentu z innymi klimatami raczyłeś podsumować mianem marnej prowokacji, więc chyba jednak lepiej na razie daruję sobie

No to tak eksperymentuj żeby nie było kiepsko


NP

[Arti]

a ja bym przyciął:

Chcę upaść, gdzie tulą się
gałęzie; dobij, zanim w cokolwiek uwierzę.
Błoto paruje z oczu, nie widzę włóczni
wśród cieni, oddana słowom;
zakopane w zmarznięty piasek
nie przychodzą. Rozdrapałeś domostwo,
by z powrotem posklejać, na wiatr i na wiarę.

Wszystko się kończy, krwią we włosach,
prawem pięści
uderzaj, uderzaj

i bierzesz mnie w dłonie

to jest dobry mocny wiersz
związek w którym kobieta (peelka) przyjmuje ciosy
przygotowana na nie
trudna miłość...lecz czy to miłość jeszcze?

jak uderzy
poczuje winę
przyjdzie i znów przytuli

smutne

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Podoba mi się, chociaż w puencie za dużo o w dłoniach.

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Marcin - powtórzenie dłoni w poincie było świadome, choć kwestią gustu jest rozstrzyganie, czy ten zabieg poetycki należy ocenić za udany. Dzięki.

Arti - jak zwykle bezlitośnie operujesz nożycami. I jak zwykle masz rację. Jeszcze pomyślę nad poprawkami.
Interpretacja celna. Bardzo. Choć trochę tutaj także tego elementu, o którym pisze w swoich wierszach Nathir... Poszukiwanie bliskości i autentyczności w doznaniach ekstremalnych. Bo one nie kłamią i sięgają głęboko.
Dziękuję

Pozdrawiam wszystkich.

Glo.

[Boogie]

To niezależne od płci. Mam takie stany. Bardzo dobry wiersz, serdeczności