Żegnam

[Gipsy]

żegnam cię ozięble wrogi wielkorządco
panie wielkopański i dziwny kosmito
wyjdź z serca szczeliną nieprzyjaźnie wąską
zapłać na odchodnym chociaż godne myto

targnę się na wspomnień okruchy co kłują
i pozapominać będę chciała szybko
zakopię na amen pod wysmukłą tują
tam gdzie się żegnałam z każdą złotą rybką

pamiętniki spalę w kominku ceglanym
i odwrócę oczy od iskier co tęsknią
szlochając w poduszkę ocknę się nad ranem
podejmę decyzję bolesną bo męską

żegnam w niespełnieniu rozczarowań jękiem
otwierając nowe nieprzyjazne sienie
palę zeszłoroczną czerwoną sukienkę
by mnie nie dręczyły dawnych doznań cienie

roznieciłeś aby zbyt szybko zagasić
pokroiwszy w drobne bolesne paseczki
świat pędzi za szybko trudno takie czasy
miłość dogorywa a miała być wieczna

żegnam w niespełnieniu i rozczarowaniu
opuszczam powłoczkę wygodną acz ciasną
nie chcę się wypalić w powolnym konaniu
więc żegnam na dobre nim jak gwiazda zgasnę

RC Apr 2013

Dodano -- 30 kwie 2013, 13:41 --

[Leon Gutner]

Przebrnąłem ciekawie i przyjemnie choć temat zdaje się utrudniać i zapętlać odbiór .
Ale nic mnie tu specjalnie nie razi i jakiś okruch fajnego klimatu błąka się gdzieś po tych wersach .

Z uszanowaniem L.G.

[Gipsy]

No jak okruch fajnego klimatu błąka, to juz dobrze.
Dzieki Leonie za czytanie i komentarze. Pozdrawiam

[Julka]

Gipsy

A to akurat wiersz z tej serii, którą ja mam już prawie za sobą
Mogę jednak często u Ciebie, wracać w labirynt tamtych

[anastazja]

Nie znam się na rymowanych, ale klimat podoba mi sie.Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Mieszanka patosu z lekkością, nawet frywolnością.
Interesujące. Przeczytałem z przyjemnością.
Cholera, ale się zaraziłem rymami.