ćma

[jabberwocky]

Już późno. Ciemno. Tylko cisza dzwoni
w uszach jak echo odległego dzwonu
i ćma nerwowo wokół świecy goni.
Im bliżej płomienia tym bliżej do zgonu.

Blask świecy skusił nocnego motyla
co zwabiony silniejszym od Księżyca światłem
śmiertelnie sie pomylił. Minie jeszcze chwila
i ćma się na zawsze pożegna ze światem.

Jakże często zwabieni tak ułudnym blaskiem
jak ćmy podążamy ku niechybnej zgubie
by spłonąć w ogniu z niesłyszalnym trzaskiem
i tak zejść ze sceny. Głupio i niechlubnie.

[Miladora]

W zasadzie podajesz starą prawdę, Dżabber.
Nic specjalnie nowego.
Ale wiersz i tak mógłby być całkiem sympatyczny, gdybyś dopracował go pod względem rytmu.
Sprawdź liczbę zgłosek w wersach i przyjrzyj się, gdzie coś należy dodać, a gdzie ująć, żeby wiersz nabrał płynności.
Możesz dać nawet różną ich liczbę - naprzemiennie, ale wtedy i tak pewna konsekwencja powinna być zachowana.
No i jednakowa średniówka, bo u Ciebie skacze niemal jak crazy rabbit.

Aha - masz literówkę jeszcze, a księżyc daj małą literą.

Dobrego

[JSK]

Nihil novi. I "technicznie "słabiutko". O czym już wyżej...

Pozdrawiam.

[Sokratex]

Bardzo ładnie, nastrojowo zacząłeś wiersz, ale potem niepotrzebnie starasz wytłumaczyć swoją myśl bo nic nie zostaje dla czytelnika. Warto też poszerzyć "starą prawdę", jak to określiła Miladora, o coś nowego.
Choćby o myśl, że 1000 letni dąb i człowiek ale i bakteria, która żyje raptem (według nas!) kilka dni - tak naprawdę mają tyle samo czasu. Powiedzmy tak:


Już prawie ciemno, tylko cisza dzwoni
w uszach jak echo odległego dzwonu
i ćma nerwowo wokół świecy goni -
jej, mnie i słońcu po równo do zgonu.

[e_14scie]

nic dla mnie zostało
zaczynam przywykać

[Leon Gutner]

Pierwsza strofa całkiem całkiem . Dalej już coraz słabiej .
Ale Leo poczytał

Z ukłonem L.G.

[Dante]

nic dla mnie zostało
zaczynam przywykać

Zostało, zostało Ewo, rymy : dzwoni-goni, dzwonu-zgonu - tu oprócz gramatyki dodatkowo jeszcze te same rdzenie w jednej zwrotce,
światem - światłem, blaskiem-trzaskiem - rymy "końcówkowe".

Jabber wyraźnie zakochany w gramatyce

Ale treść i pomysł na jej przedstawienie dobre, jedynie Autor "polenił" się przy formie. (polenił - od lenistwa )

[SamoZuo]

Mnie rażą liczne powtórzenia, pewnie i zamierzone..
Ale idea, myśl wiersza godna rozwinięcia tylko faktycznie można by troszkę mniej dosłownie i mniej monotonnie

Pozdrawiam