Szara godzina

[Gloinnen]

Mammatusy powoli pęcznieją nad miastem,
od przywidzeń pod wieczór - dojrzałe i gorzkie.
Ja tu tylko tranzytem. Odejdźcie. Nie patrzcie.
Zabierzcie tę wiosnę.

Rzężą mokre ulice przedwczesną szarugą;
mit wygnańczy utracił swój termin ważności.
W gnieździe z bólu uwitym sypiałam zbyt długo,
a teraz - niedosyt.

Poszukuję i pytam, choć nikt już nie słucha.
Ciepły deszcz zmył z kamienic popioły po zimie.
Żal się uparł, by pogoń Eumenid przedłużać
w sumieniu jedynie.

Pękło czarne akwarium, rozlewa samogon;
dworzec - peron - i łoskot; ciąg dalszy - przemilczę.
Nie potrafię pozostać. Zwątpienia tak ciążą...
W noc pcha Reisefieber.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Podoba się Leonowi .
Szczególnie ten tranzyt i Mammatusy
I deszcz co zmył popioły z kamienic po zimie i pękające czarne akwarium .
Ładny klimat .

Z ukłonami L.G.

[Nicol]

intrygujesz....

[Gipsy]

Zgadzam sie z przedmowcami w calej rozciaglosci...
Pozdrowionka

[Bożena]

szara godzina- choć wokół zielono tylko peelka przygaszona

dworzec - peron - i łoskot; ciąg dalszy - przemilczę.

- ciarki- trudno przejść obok wiersza - rezygnację czytający czuje każdym nerwem- piękny smutny wiersz

[szarobury]

Niepokój, zwątpienie, znużenie rozpuszczone w tym rozlewającym się samogonie. Pozdrawiam

[anastazja]

Tylko Bieszczady peelkę mogą pobudzić do życia. Z pozdrowieniami

[skaranie boskie]

Smutna godzina,
pora na duchy.
Duchy wkładają już białe ciuchy...
A na koniec ta (pozwól, że nazwę to po ludzku) sraczka podróżna.
Wybierasz się dokądś?
Może do ciepłych krajów? Po odrobinę słońca i walizkę uśmiechu?
Zapraszam.

[Ewa Włodek]

szara godzina - to taka, jaką lubię najbardziej. Wszystko traci na ostrości, wszelkie kontury - łagodnieją. Czasem - koi, innym znów razem budzi Weltschmerz. Widać w peelce - akurat wzbudziła. Co zaś względem Reisefieber - są ludzie, którzy czują ciągły niepokój, stałe rozedrganie, pobudzenie - wewnętrzne, mentalne. Nigdzie nie "przystaną" wciąż mają z tyłu głowy kalejdoskop życia. Tacy mentalni "wieczni tułacze". I o takich stanach jest wiersz, w każdym razie - ja go tak czytam. W moim guście...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[coobus]

Szara, bardzo szara godzina. Chciałoby się krzyczeć: sprowadźcie te wiosnę, lecz ten krzyk też szary, jakiś inny.
Jak zawsze przystanąłem przy Twoim wierszu, Glo, jak przystaję w galeriach przed wybranymi przez siebie obrazami. I czas mnie nie gonił, wcale nie przyśpieszał.
Kwiatuszek