Manowce

[Gloinnen]

Odejście. Nawrót. A gdzieś pośrodku
bieg przez kolejne ciemne sezony;
długo nie mogłam na tym pustkowiu
z drugiego kręgu - dostrzec lądowisk.

Młode zasiewy wschodzą po zimie,
na przekór wszystkim upartym cieniom.
Szumem wypełnią każdą szczelinę
w ziemi opitej ciepłą czerwienią.

Lecz z pól bitewnych fotoreportaż
wciąż aktualny. W krwi zamiast w sepii.
Przed snem za karę zdjęcia przeglądam;
gniew na surowych ustach zakrzepły.

Wśród polaroidów nieruchomieje
tumult. Noc zmienia go w melodramat.
Z pozoru wszystko jak dawniej - piękne.
Żelazna maska z pamięci spadła.

Czas w twarz nahajem wpisał odpowiedź,
wskazując jeszcze ostatnią szansę.

Za cudze winy pochylisz głowę,
aby odzyskać to, co kochane.



____________________
Glo.

[marta zoja]

Gloinnen"

Czas w twarz nahajem wpisał odpowiedź,
wskazując jeszcze ostatnią szansę.

Za cudze winy pochylisz głowę,
aby odzyskać to, co kochane

Świadomość ostatniej szansy, daje skazańcowi spełnienie, tego co najważniejsze w życiu. Niestety rzadko, ratunek od nieuchronnego końca... nawet w miłości zapomnieniem... Jednak pochylam głowę i próbuję odzyskać... żyję z pełną świadomością nieistnienia...

Dziękuję Glo!

[anastazja]

Czas w twarz nahajem wpisał odpowiedź,
wskazując jeszcze ostatnią szansę.

piękna fraza Glo. jeśli istnieje szansa, jest szansa na poprawę, bez wiary i szansy nie byłoby życia.

Jak zawsze Twój bdb.

[Ewa Włodek]

cóż, lepiej by było, gdyby historię ludzkości - zamiast wojen, agresji i krwi, pisała - miłość, dobro i kwiaty. Byli już tacy, którzy głosili tę teorię i nazywali siebie "dziećmi-kwiatami". Niestety, kolejne szanse odbieramy sobie, my, homines sapientes, w najlepszym razie waląc się po twarzach nahajami, w gorszym - pojąc ziemię ciepłą czerwienią... Bardzo w moim guście rzekłaś, Glo...

serdeczności dołączam...
Ewa

[szarobury]

Myśl tego utworu splata się z moim przemyśleniem, a nawet, wręcz doznaniem świadomości tego co było przed nami i co sobie zapisałem w jednym z utworów. Wyrastamy z przeszłości. Chociaż ja opowiadam sobie o czym innym, ale z takim właśnie motywem. Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Nowoczesne ujęcie mesjanizmu poplątanego z równie nowoczesną technologią ( a to ostatnio u ciebie bardzo częsty motyw ) i przeplatanego z bardzo ładną liryczno dosadną poetyką .
Oto przepis na czytelniczą przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Dziękuję serdecznie za komentarze.
Ogólnie od siebie powiem, że wiersz raczej nawiązywał do osobistych doświadczeń. Tak więc ten mesjanizm (Leo ) zabrzmiał trochę "na wyrost". Ale jeżeli można doszukać się treści uniwersalnych - tym lepiej dla tekstu.



Glo.

[Gipsy]

Definitywnie mozna doszukac sie tresci uniwersalnych. Trafia. Pozdrowionka

[skaranie boskie]

Moje odczucia po przeczytaniu wiersza plasują się chyba najbliżej tych, o których była łaskawa napisać Ewa Włodek. Coś w tym jest. Rzeczywiście całkiem niedawno tzw. dzieci kwiaty głosiły hasło make love not war. Nawet dość długo to głosiły. Dopóki nie obrosły w tłuszcz. Dopóki ich w "swoje szpony nie dopadł szmal" i nie zaczęła "zdrada płynąć z ust".
A potem już tylko kolejne fale czerwieni użyźniały glebę...
Prawdziwe manowce cywilizacji. Makabryczne, acz chyba nieuchronne.

Dobry wiersz.

[atoja]

długo nie mogłam na tym pustkowiu
z drugiego kręgu - dostrzec lądowisk.

zabieram

poza tym ...trzaskasz słowami niczym biczem