Czerwień i fiolet

[Ratana]

Parują złudzenia
Otwieram okno
Na szybie siedzą
Kłamstwa, i mokną.

Nitki odmierzam
Po centymetrze
Do środka zapraszam
Wejdź proszę, powietrze.

Natchnij mnie małą
Czerwieni kroplą
Niech spływa policzkiem
Wolno, wilgotno.

Nitko fioletowa
Co dziergasz płótno
Czemu wciąż szyjesz
Moje życie, na smutno?

Kłamstewka moje
Schodźcie ze ściany
Skończony już obraz,
Już namalowany.

[Leon Gutner]

Lubię podobne klimaty i podobną formę .
Tyle że tu nierówno - jakby tekst został porzucony i niedopracowany .
Zabrakło chyba pomysłu w końcówce .

Z uszanowaniem L.G

[Ewa Włodek]

czerwień i fiolet - piękne barwy, w tym wolę fiolet od czerwieni. Ale mam świadomość, jaką konotację mają te kolory - głównie fiolet, choć tak na prawdę to barwa dostojeństwa, elegancji, umiaru, wcale nie koniecznie związana z żałobą i ceremioniami pogrzebowymi. A w wierszu - powiało smutkiem...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Ratana]

Leon - masz rację, wiersz rzeczywiście został porzucony i niedopracowany, to dość spontaniczny utwór sprzed paru lat, nigdy nie miałam okazji się nad nim pochylić i doszlifować : ) Widzę, że Twoje wprawne oko to zauważyło.
Ewa - bardzo dziękuję za opinię : ) Co do symboliki barw to w tym wypadku nie jestem pewna, czy tak samo ją zrozumiałyśmy. Czerwony i fioletowy to w tym wierszu symbole dwóch chorób psychicznych.