Łapiduch

[Alek Osiński]

Bajki przenoszą się za dziećmi, białe i potulne
jak niedźwiadki zagubione na śniegu;
w najgorszej chwili ktoś się ujmie,
podniesie ciężkie story.

Szukaliśmy domu, gospodarza, który
rozsupła oddech, rozczesze włosy; często
przyzwyczajałaś się do złudzeń, córuś
teraz już prowadź, oddal w sen

miękkie urządzenia pokoju, stłumiony gwar
że masz piąstki za małe, aby wsłuchać się w puls
zbyt kruche żyły, żeby nimi płynęła
w długim, czerwonym płaszczu;

nic nie zrozumiem zanim
nie wymyślę prochu.

[Gloinnen]

Skojarzyło mi się z hospicjami dla dzieci...
Może to błędny trop... ale jeśli właściwy, to w gruncie rzeczy niewiele można powiedzieć, bo każde słowo będzie zbyt ciężkie i zbyt lekkie zarazem...

Wiersz - jak zwykle u Ciebie - z najwyższej półki.


Glo.

[Adela]

Mocny, smutny, zastanawiający wiersz.
Ulubione:

stłumiony gwar
że masz piąstki za małe, aby wsłuchać się w puls
zbyt kruche żyły, żeby nimi płynęła
w długim, czerwonym płaszczu;

Trochę nie rozumiem interpunkcji, no ale może dlatego, że sama staram się ją likwidować.

Pozdrawiam,
A.

[Ewa Włodek]

łapiduch - potoczna, trochę pogardliwa nazwa lekarza, sanitariusza, ale w niektórych rejonach - grabarza. Nie jestem pewna, czy chcąc zinterpretować Twój wiersz przypadkiem nie należałoby wyjść od tej trzeciej opcji, i wtedy wiersz byłby o umierającym dziecku, i o refleksji nad nieuchronnością smierci...Ale mogę się mylić...

pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[Alek Osiński]

Dzięki Wam za poczytanie i za słówko

[ble]

Al, do tego pięknego wiersza znakomity tytuł. Po raz pierwszy słowo "Łapiduch" zabrzmiało mi czule. Ktoś dobry, kto przejmuje duszę dziecka i płynie z nią na kraniec świata.

Pozdrawiam

[Ratana]

Przejmujący wiersz. Delikatny jak dziecko. Brawo za wyważone podejście do tematu

[Alek Osiński]

Olu, w takim razie cieszę się, że chociaż trochę udało mi się zrehabilitować to słowo

Dzięki za wizytę i tobie Ratano również

[lczerwosz]

Nic nie zrozumiałem początkowo, zajęty jeszcze innym tekstem, którego nie rozumiałem, ale zupełnie z innego powodu.
Prochu nie wymyśliłem, przeczytałem komentarze, one opisują, jak się proch robi. Dopiero teraz włącza się myślenie.
Pięknie ble. Pięknie Alku.

[Alek Osiński]

Proch każdy z nas sam jednak musi wymyślić...
Pozdrawiam