Giulia Vera

[jabberwocky]

Julio, co stoisz na balkonie
dupą wypięta do komnaty,
a na niej sługi twego dłonie
i uniesione w górę szaty.

Słuchasz Romea rozmarzona
gdy ten o świcie mówi wierszem,
że dusza jego rozogniona
choć prawie cię nie dotknął jeszcze.

Kurwo z Werony, bezwstydnico,
nadstawiasz zadu swemu słudze
nawet ci nie zapłonie lico.
Ja wnet zuchwałość twą ostudzę.

W stronę Romea skinę gestem
by mu pokazać, co się dzieje.
Od zmroku tu w ogrodzie jestem
i zniknę, kiedy kur zapieje.

Lecz mi Romeo nie uwierzy -
naiwny głupcze, otwórz oczy,
popatrz uważnie jak należy
i nigdy nie daj się zaskoczyć...

[skaranie boskie]

Dobre to jest.
Chyba Ci przyznam tytuł dyżurnego satyryka i głównego obscena Ósmego piętra.
Wiersz oczywiście przenoszę do radosnych.

[jacek placek]

w jakiej mieszkasz świata stronie
czy masz kwiatki na balkonie
czy domowe masz ognisko
gdzieś przy moście gdzieś na Wisłą

powiedz kiedy stoisz w oknie
wnet tam wstąpię bezpowrotnie
chociaż dajesz wszystkim wokół
ja postawię cię na cokół

jeśli nawet jesteś kurwą spod latarni
przecież się u ciebie żaden chuj nie zmarni
i choć jacek ani placek nie jest święty
ważne żeby cokół nigdy nie był miękki