Powrót taty

[jabberwocky]

Pójdźcie, o dziatki, pójdźcie na wzgórek
patrzeć, czy tata powraca
do swoich drogich synów i córek
by w domu dupę zawracać.

Niech nie przyjeżdża, niech popracuje
nad dom i posag dla córek.
Żona pogardza niemrawym chujem
powtarza wciąż, że to dureń.

Kiedy go nie ma w domu jest spokój,
mama przyjmuje sąsiada.
Wtedy zamyka przed dziećmi pokój -
sąsiad ją młody dosiada.

Idźcie więc dziatki, patrzcie na drogę
czy nie nadjeżdża wasz tata,
dzisiaj jesteście jeszcze za młode
pojmiecie, gdy miną lata

dlaczego matka usilnie prosi
byście czekały na tatę
ten się ucieszy i rzuci grosik
moje wy dziatki smarkate.

[Ratana]

Podoba mi się sącząca się z utworu ironia. Ciekawe połączenie staropolskich zwrotów i mocnych epitetów. Mimo to mam wrażenie, że trochę tu tego wszystkiego za dużo, trochę przedobrzone. Mocne wyrazy, wulgarne określenia mogłoby mieć większą moc, gdyby nie powtarzały się w każdej zwrotce. Przez ten schemat i powtarzalność bardzo ciekawy wiersz powoli staje się nudnawy. Niemniej jednak bardzo mi się podoba, lubie takie klimaty, ostre kontrasty, mocny sarkazm : )

[skaranie boskie]

Bardzo udana parafraza.
Jestem pod wrażeniem, że twórczość mojego ulubionego poety można aż tak diametralnie przeobrazić. Ty zrobiłeś to ze smakiem, choć muszę przyznać trochę racji Ratanie. Odrobinę za mała treści w porównaniu z ilością słów trudno akceptowalnych.
Niemniej pozwolę sobie przenieść wiersz do "Radosnej twórczości", bo właśnie tam jego miejsce.
No i koniecznie, za szczęśliwy i we właściwym momencie, powrót taty.

[jacek placek]

tata nie wraca bo go cholera
w drodze trafiła jak piorun
niby tęsknota go co dzień zżera
i brak poczucia humoru

a przecież w pewnym miejscu go przykuł
czasu wolnego ocean
burdeli w drodze spotkał bez liku
nie dziw że spóźnia się teraz

[lczerwosz]

zobacz temat
Pojednania