Absolutorium. Bluźnierstwa na miarę

[Marcin Sztelak]

Teraz zapamiętaj – to nie jest wiersz, jedynie prowokacja.
W tłumaczeniu na nasze.

Są wiec:
gwoździe jaskrawo oświetlonych okien,
nawet korony cierniowe mokrych chodników.
Kuśtykanie starego diabła w stronę bramy,
najciemniejszej w tych okolicach.

Na domiar – królowie śmietników niosący dary,
mocno spóźnione. Jak zwykle w drodze ze sklepu.
Erudyci samotnych poranków i wciąż brakujących
kilku groszy.

Jakby pasja, tylko nieco mniejsza. Ewentualnie czysta
mistyka.

[marta zoja]

Zastrzeliłeś mnie tymi słowami... upadłam tak nisko... sama prowokuję w życiu... a tu proszę wiersz nie prowokacja... dostrzegasz takie pokłady cierpienia, gdzie z jaskrawo oświetlonych okien... tylko gwoździe... dla męczenników ciemnych nocy i zimnych poranków Z uszanowaniem i pokorą drapieżcy powyrywanych kartek szczęścia...

Mistyka jak Z opowieści Belzebuba dla wnuka polecam

[Hosanna]

Zaciekawił mnie
Widzę to jako niedzielny poranek nieopodal śmietnika w małym miasteczku
Ktoś spogląda z okna
Widzi i w ciszy doznaje małych objawień

Tylko tak sobie myślę - w czym ta prowokacja
Prowokuje się kogoś do czegoś
a ja tu idei prowokacji jakoś nie mogę nigdzie przykleić