Majówka

[Gloinnen]

Witaj mi, witaj w dniu majowym.

Po szkwałach aura się uśmiechnie;
łagodność na zmęczone głowy
rozsypią grusze i czereśnie.

Z przednówka wszystkie zmokłe żale
wiatr przegnał - hen - za siódme pole.
Ranek brzmi jakby cieplej, jaśniej.
Dłoń szuka dłoni; będzie dobrze.

Nowe sezony - nowy zeszyt;
dziewicze kartki w ciszy drzemią,
czekając, aby je zapełnić
scherzami, słońcem i zielenią.

Może się jeszcze da zapomnieć,
co poszarpane kiedyś w gniewie,
zmyć cienie z płócien jednym słowem.

Witaj mi, witaj, najwiosenniej.



____________________
Glo.

[marta zoja]

Takie piękne życzenia wraz z majem Z nadzieją na więcej

[Nicol]

powitanemu chyba się miło zrobiło ...?

[Bożena]

Po szkwałach aura się uśmiechnie;
łagodność na zmęczone głowy
rozsypią grusze i czereśnie.

-już kwitną

Może się jeszcze da zapomnieć,
co poszarpane kiedyś w gniewie,
zmyć cienie z płócien jednym słowem.

Witaj mi, witaj, najwiosenniej.

- na pewno

wiosennie i z nadzieją na lepsze- tak trzymać-

[Ewa Włodek]

wiosna - świeża zieleń, a zielen - to nadzieja...Ładnie u Ciebie, Glo...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[anastazja]

To jest właśnie uśmiech wiosny płynący z Twojego wiersza Glo.

Sympatycznie

[Leon Gutner]

Po raz drugi z rozkoszą .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Ja jakoś rozkoszy nie poczułem.
Wiersz jest dość ciężki. Może to za sprawą niedokładnych rymów.
Dwa wersy - pierwszy i ostatni (zapisane kursywą) - mają stanowić swego rodzaju klamrę, ale moim zdaniem pierwszy lepiej wpasowałby się w treść, gdyby był czwartym.
To takie techniczne dywagacje.
Wiersz z założenia optymistyczny, czy założenie osiąga? Nie wiem. Możliwe, że nie. A to z powodu udziwnień właśnie. Jeśli się trudno czyta, optymizm zostaje w domu. Ale to tylko moje zdanie. Jak widać - jedyne.