Wyprawa na Płaskowyż Tassili - dziennik z podróży (4)

[Dorota]

Realizując pierwszy punkt programu oglądamy w pieczarach malunki /wykonane ochrą / opisane dokładnie w przewodniku turystycznym, między innymi muflona o ogromnych rogach, wiele postaci ludzkich z dużymi, okrągłymi głowami, przypominającymi hełmy kosmonautów. Jest ciekawie, pięknie, dziwnie. Następnie dalsze skakanie po skałach w pogoni za pędzącymi naprzód Francuzami, aż na brzeg wielkiego kanionu, który mierzy 700 metrów głębokości. Strach zaglądać do niego, brzegi są spękane, być może skutek trzęsień ziemi. Droga powrotna do Tamrit prowadzi przez dolinę leciwych cyprysów. Są to najstarsze drzewa na świecie, wiek ich określany jest na 4700 lat. Znaleźć je można tylko w jednym miejscu na ziemi -- na pograniczu Libii i Algierii, w dolinie Tassili n` Adżer, na szlaku Ghat - Dżanet. Istnieje około 70-ciu okazów, są one spokrewnione z cyprysami śródziemnomorskimi, obwód ich sięga od kilku do kilkunastu metrów. Drzewo jest bardzo twarde.Nasiona ich próbowano wysiać w Algierze i w Montpellier we Francji, uzyskano dobry efekt - wyhodowano młode egzemplarze. Oglądane przez nas cyprysy są powykręcane, o długich, splątanych korzeniach, są zielone, na ziemi leżą liczne, małe szyszeczki. Dolina o wydłużonym kształcie otoczona skałami musiała być kiedyś uroczym zakątkiem.

Robimy zdjęcia, odpoczywamy, potem idziemy coraz bardziej zwężającą się drogą wśród skał. W jaskiniach widać świeże ślady obozowisk na pewno po tubylcach - tych tajemniczych, o których nic nie wiemy. Zapada zmierzch, wiatr wieje, śnieg pada niezmordowanie. Wracamy do obozu, a tam już czeka gorąca herbata, przygotowana przez naszego "błękitnego" przewodnika, który przewidział, że wrócimy zmarznięci. Przynoszą nam węzełek z '"souvenirami" - są to bransoletki, krzyże południa, pierścionki, ale nie można ich dobrze obejrzeć, bo nie ma światła. Po kolacji zimno, jak zwykle, daje się nam we znaki, więc do spania kładziemy na siebie wszystko, co mamy, dostajemy dodatkowe koce, na kuchence turystycznej gotujemy herbatę do termosów. Tak" urządzeni" kładziemy się spać. Nie jest mi zimno, ale nie mogę zasnąć. Wiatr wyje bez przerwy, sypie śnieg, którego wielkie, ciężkie płaty zsuwają się z szelestem z pochyłego dachu namiotu. Ciemności, pustka dokoła, stwarzają nastrój grozy, pomimo że zdrowy rozsądek przemawia, że absolutnie nic nam ze strony potężnej i nieokiełznanej natury nie grozi. Rano wiatr trochę słabnie, śnieg pada nadal i leży grubą warstwą na ziemi. Jest gęsta mgła i dokoła nic nie widać. Po śniadaniu pakujemy nasze rzeczy i szykujemy się do drogi powrotnej do Dżanet.

[skaranie boskie]

Tu już się rozpędziłaś. Zupełnie jak ci Francuzi, którzy gnali naprzód.
A mnie zaintrygowały te cyprysy. Mówisz, że prawie pięć tysięcy lat mają. A ja całe, głupie życie myślałem, że nasz, tysiącletni "Bartek", z każdej strony popodpierany metalowymi żerdziami to absolutnie najstarszy okaz flory. Człowiek się całe życie uczy. Tylko szkoda, że głupim umiera.
Masz może jeszcze gdzieś te zdjęcia? Chętnie zobaczyłbym taki ewenement.
Pozdrawiam

[411]

Zawsze mi sie wdawalo, ze w Afryce snieg nie pada - o naiwna!
Cyprysy tez mnie zaciekawily, bo uwielbiam drzewa, mniej natomiast hm, tubylcy, ale to moje uprzedzenia.
Moja Mama zawsze mówila: co zobaczysz i przezyjesz - to twoje. Lubie swiat (mniej ludzi) i lubie go ogladac. Moze pobieznie, moze "z grubsza", ale tez nie mam ambicji zwiedzic kazdego zakatka. Z drugiej strony, majac do wyboru NY, czy "Twój" plaskowyz - na pewno ten drugi.

Warsztatowo? Brakuje paru ogonków, paru przecinków, ale nie bola az tak, by sie wysilac na dlubanie. Sama znajdziesz.

Zegnajac sie, domagam sie kolejnych reportazy.
Milego, J.

[eka]

Zawsze chciałam zobaczyć obrazy naskalne, właśnie tam.
Język przeszłości.
Ślady człowieka.

Interesująca lektura.
Dzięki.