eroica vulgaris oder erikas erosion

[411]

erika nie dała się nabrać.
kamieni naznosiła równiutko jak brew
po hennie ale ona nie
ona nic i niczego
to co że nie ze strachu miłości

erika pozwoliła. brać
smuciła się jak dziecko bo każdy tylko kamienie i kamienie.
widział

strumyczek szemrzy wciąż w swej dziwnej mowie
ciekawe czy przypędzą konie do zagrody?

na pewno są. dobre
i wielorakiego zastosowania
do kąsania szczególnie

eriko!

*

chcesz
pożyczę ci ogon
nie musisz oddawać
wszystkim
wszystkim jesteśmy



Juni 2011

[em_]

Noo.. Ciekawie,
bardzo dobrze się czyta, poza tym metaforystyka świetna.

[411]

Dziekuje, em_, milo mi bardzo.
A dziekujac za wizyte i dobre slowo

klaniam sie nisko, J.

[lczerwosz]

metaforystyka świetna.

nic nie zrozumiałem, Zagadkowy rebus. Czuję odwoływanie sie do bardzo podstawowych emocji związanych z chęcią zaimponowania, przypodobania się komuś, z pewną zazdrością. Niepewna siebie, może nawet wykorzystana ponad swe siły. Nie wiem, poczekam, co inni.

[Bonsai(Tomasz Socha)]

po hennie ale ona nie
ona nic i niczego
to co że nie ze strachu miłości

Takie małe dziwactwo, akrobacje słowem. Ale bardzo atrakcyjne .
Cały jest w akrobacjach.
To chyba dobrze .

[411]

Witaj Leszku.
Wiem, zdaje sobie sprawe (od bardzo dawna), ze moje pisanie klarowne nie jest i chyba juz nie bedzie - ten typ tak ma.
Podpowiem moze tylko, ze utwór ma podloze polityczne, a raczej emocjonalno-polityczne. Czyli ludzkie.

Bonsai,
milo mi, ze znalazles chwilke dla mnie. I ze sie podoba.

Dziekuje obu panom za wizyte, J.

[Bożena]

Podpowiem moze tylko, ze utwór ma podloze polityczne

- z eriką kojarzę jedynie steinbach- ona coś o jakimś pomnkiku- stąd te kamienie- ale wiersz dla mnie za trudny- pozdrawiam serdecznie

[411]

Trafilas, Bozenko.

Erika S., Zwiazek Wypedzonych, gra slów - mocno wymieszana jezykowo.
Tak mnie kiedys naszlo i tak sie urodzilo...

Dziekuje za poswiecona chwilke.
Milego, J.

[anastazja]

O tak to wiersz z wyższej półki, mogę tylko poklaskać, chociaż Bożenka wyłuskała orzeszek i dobrze.

Buziaczek Józefino

[Hosanna]

sam wiersz nie ale końcówka -

bardzo !

róg nosorożca jest moim rogiem a ból umierającego moim bólem

i nei chodzi tylko o neurony lustrzane

raczej o niedostrzegalna zmysłami

tożsamość