Kolej rzeczy

[Melania]

Znowu rok więcej taszczę na karku,
choć coraz trudniej jest (z wiekiem)
gdy coś dziwnego zaczyna dziać się
z witalnym dotąd człowiekiem!

I to nie skarga na kurze łapki
- śmieszne są w swojej brzydocie,
ale te szanse, które zostały
w biegnącym z górki żywocie.

Bo, co tu gadać - gdy się obudzę,
to sukces już zaliczyłam!
Szczypię się zaraz mocno w policzek,
bo może się pomyliłam?

I gdy mam pewność, że Michael Jackson
właśnie na żywo nie śpiewa,
czuję aromat parzonej kawy,
to z łóżka dziarsko się zrywam ...

I jak nie łupnie mnie ból po krzyżu,
jak mnie nie siepnie coś w głowie,
a przed oczami gwiazdy - choć ranek
i w całym ciele mi mrowi.

Siedzę i czekam, aż wszystko minie
i myślę : może sobota
może niedziela, nie muszę wstawać
bo luzik dziś - nie robota?

Szukam w pamięci, co było wczoraj,
ale cholera - już było
i gdzieś w tych zwojach wyprostowanych
całkiem się nieźle ukryło!

Zwlekam się z łóżka, patrzę w kalendarz
wciąż nie wiem: piątek, czy środa?
Nagle ta jedna szara komórka
mówi: kobieto, na Boga

zajrzyj w notatnik! Panu dziękuję,
że jedna się uchowała
i w notatniku zostało wczoraj,
a cwana zapamiętała!

I zaraz wszystko wraca do normy:
wieczne (w zapiskach) szukanie,
bo w głowie pusto - wyparowało,
tylko demencja na stanie!

Choć diabli wzięli bystrość umysłu
- do rympolenia potencjał
rośnie, jak babce placek z zakalcem...
Za twoje zdrowie demencjo!

[skaranie boskie]

z demencją bywa różnie na co dzień
bo franca lubi się schować
nieraz zostawi człeka na lodzie
i dróg nie lubi prostować

ale rzecz prosta nie ma co psioczyć
i na demencję się skarżyć
bo choćbyś wyła tu wniebogłosy
ona pozwala pomarzyć

[Melania]

jasne