Mr S. omawia kolejny skok na kasę

[Ewa Włodek]

Sprzedamy im iluzję za twardą walutę,
niech uwierzą, że o nią walczyli ofiarnie,
mamy inne metody, niż – butem i knutem,
ich będzie nasze gówno, nasze – ich kopalnie.

Damy im, czego pragną: wszystkie nasze śmiecie,
cały chłam lada jaki – za ciężkie pieniądze,
porwą go – jak pies ochłap, niech się tylko świeci,
ma tandetne pudełko i hołduje modzie.

Dostaną pełną wolność – browar, grill i serial,
zniżki w hipermarkecie, majtki celebrytek,
niech to z obłędem w oczach kupują i żreją
te ich przepastne gardła wciąż i wciąż niesyte.

Cóż, opluli się sami i świat ich opluje,
dla równowagi klepiąc czasami po plecach,
sprawi, by ich mamili zblatowani durnie,
by wziąć wszystko, i wszystko z uśmiechem obiecać.

I niech trwają, zalani, na zielonej wyspie,
byle wieś miała spokój, a miasto – igrzyska,
polityczna poprawność z wykrzywionym pyskiem
zemdli ich, lecz nie dadzą rady jej wyrzygać.

Bezmyślni i swarliwi, brudni i waleczni –
pisał o nich kronikarz tysiąc lat do tyłu,
pilnujmy, by nie mogli się wymknąć z tej sieci
ni obudzić inaczej, niż z ręką w nocniku.

[Nicol]

ups !!! nieźle to sobie Ewa wykombinowała

waleczna niewiasta z Ciebie duszko

[Ewa Włodek]

waleczna niewiasta z Ciebie duszko

już teraz chyba coraz mniej waleczna, Nicol...

ślicznie Ci dziękuję za odwiedziny, za czas dla wiersza i za - słowo, tym cenniejsze, że - jak podejrzewam - mało kto się zdecyduje skomentować, bo ten wiersz - to coś absolutnie do mnie nie podobnego przecież. Nie mój "rozmiar:, nie moje - słownictwo, nie moja tematyka. A jednakowoż - zdecydowałam się zaeksperymentować, a Ty się zdecydowałaś - skomentować...

moc uśmiechów posyłam Tobie...
Ewa

[anastazja]

Cóż, opluli się sami i świat ich opluje,
dla równowagi klepiąc czasami po plecach,
sprawi, by ich mamili zblatowani durnie,
by wziąć wszystko, i wszystko z uśmiechem obiecać.

och coś mi ten wiersz przypomina Ewuś, skok ale na nasze kieszenie, czyż nie?

Fajowe wierszydło

[Leon Gutner]

Wykombinowane rzeczywiście solidnie .

Z tym ze zupełnie nie w klimacie Leona .

Ale poczytałem z zainteresowaniem

Ukłony L.G.

[Gipsy]

Swietny wiersz. Gorzki i bolesny w swojej prawdzie.
Pozdrawiam

[Julka]

Ewuniu

Ja ten wiersz zabieram na swoje potrzeby,
on akurat pasuje mi do osatnich wydarzeń
i przeważeń.

niech to z obłędem w oczach kupują i żreją
te ich przepastne gardła zawiści niesyte.
i niech strzepią jezory na modnej tandecie
i popekają z dumy nad własnym zachwytem.

to tak po mojemu se dopisałam.
Bez adresata.

Udał Ci się wiersz, bardzo, bardzo, a interpretacji może mieć kilka.

Pozdróweczka od Julki.

[iTuiTam]

Wiesz, Ewo, w świetle różnych świateł Twój wiersz może odnosić się do każdego społeczeństwa, do każdej sytuacji: My i Oni, nasze i ich prawa, nasze dobro i ich dobro. Można by tak mnożyć w nieskończoność.

Nie kuszę się o określenie, kto lub co jest obiektem wiersza, jednak sam tekst mi się podoba.

Gratuluję 'wyjścia' ze swojego 'obszaru wygody', (że użyję kalki językowej )
serdecznie
iTuiTam

[Ewa Włodek]

och coś mi ten wiersz przypomina Ewuś, skok ale na nasze kieszenie, czyż nie?

na kieszenie, i nie tylko, Anastazjo...

Wykombinowane rzeczywiście solidnie

to nie ja wykombinowałam, Leonie, tylko - między innymi - ówże Mr S. - i to mu się sprawdziło wielokrotnie, ze szkodą dla tych, na których "kasę" skakał...

Gorzki i bolesny w swojej prawdzie

oj, prawda, Gipsy...

Udał Ci się wiersz, bardzo, bardzo, a interpretacji może mieć kilka

to mnie tylko cieszy, Julcia, że wiersz może mieć kilka interpretacji, bo przestaje być taki "zaangażowany"...


Kochami, cudnie Wam dziękuję, ze zaglądnęliście, że zdecydowaliście się - przeczytać, i że uznaliście, iż wiersz był tego wart. Ucieszyły mnie Wasze dobre słowa o nim, bardzo ucieszyły...
samo dobro z uśmiechami Wam posyłam...
Ewa

[Ewa Włodek]

Wiesz, Ewo, w świetle różnych świateł Twój wiersz może odnosić się do każdego społeczeństwa, do każdej sytuacji: My i Oni, nasze i ich prawa, nasze dobro i ich dobro.

w zasadzie - masz rację, Elżbieto, może się odnosić - do każdego społeczeństwa, a odnosi się - do kilku, przynajmniej tych, o których mam ciut-ciut tak zwanej wiedzy.

Nie kuszę się o określenie, kto lub co jest obiektem wiersza, jednak sam tekst mi się podoba

obiekt jest akurat jak najbardziej autentyczny i konkretny. A to, że Ci się tekst spodobał - to mnie bardzo cieszy. To - na 99,9 proc. - jest mój jedyny tekst o takiej tematyce, "twórczość zaangażowana", czy jak się tam to licho nazywa - to nie jest moja bajka, choć podejmowałam tematykę wojenną na przykład, ale ten wiersz powstał z negatywnej inspiracji twórczością jednego Pana, zamieszczoną na jednym z portali poetyckich. On - snuł baśnie i pobożne życzenia, a ja - pozwoliłam sobie na turpistyczny realizm...

ślicznie Ci dziękuję za to, że wstąpiłaś, że poczytałaś i powiedziałaś serdeczne słowa...
moc uśmiechów posyłam do Ciebie...
Ewa