Ból fantomowy

[Ewa Włodek]

Najmocniej gnębią puste miejsca,
w których się snuje to, co przeszło,
ta wszechobecna nieobecność,
co ostrym świdrem w myśl się wwierca.

Najbardziej dręczy długa pamięć,
gdzieś tam, pod czaszką uwięźnięta,
tak bardzo nie chce nie pamiętać,
odtwarza po to, żeby ranić.

Najdłużej ćmią najstarsze szramy,
gdy sznyt – na wierzchu, rdzeń – głęboko;
to wszystko, co odbiera spokój,
weźmiemy – tam, czy – tu zostanie?

[coobus]

ta wszechobecna nieobecność,

Te słowa mają swoją specjalną wymowę. I chwała Ci za nie.
O wielu sprawach chciałoby się zapomnieć, zepchnąć je w niebyt. Ale to tylko jedna strona pamięci. Ta druga jest słoneczna, a wspomnienia są tam przechowywane jako najważniejszy życiowy kapitał.
Dziś, za sprawą Twojego poetyckiego talentu, pochylam się jednak nad pojęciem "Najmocniej gnębią puste miejsca".
I w tę stronę, nie w tę słoneczną, kieruję swoje refleksje. Z pełnym uznaniem dla autorki

[Leon Gutner]

Trudno odmówić prawdy tym wersom ubranym i skonstruowanym tak aby pozostawiły swój ślad w czytelniku .
W Leonie pozostawiły .
Zawsze rozmyślam o fenomenie " naj " . Wiersz powyżej urozmaicił te rozmyślania .

Z uszanowaniem L.G.

[Nicol]

za pierwszej - pierwsze wrażenie... jakiego drugi raz się już wywołać nie da
no chyba że za pomocą siły pierwszego

[Ewa Włodek]

O wielu sprawach chciałoby się zapomnieć, zepchnąć je w niebyt. Ale to tylko jedna strona pamięci. Ta druga jest słoneczna, a wspomnienia są tam przechowywane jako najważniejszy życiowy kapitał.

ooo, tak, Coob, dwie strony pamięci - jak awers i rewers. Na szczęście - dwie strony...

Trudno odmówić prawdy tym wersom ubranym i skonstruowanym tak aby pozostawiły swój ślad w czytelniku .
W Leonie pozostawiły .

to bardzo się cieszę, Leonie, że pozostawiły. Przez to pożyją choć chwilę...


Panowie, najpiękniej Wam dziękuje, że mnie odwiedziliście, spędziliście z moim wierszem chwilkę i podzieliliście się Swoimi refleksjami...
uśmiechy Wam posyłam...
Ewa

[Ewa Włodek]

za pierwszej - pierwsze wrażenie

jesteś, Nicol, bardzo dla mnie łaskawa...

najpiękniej Ci dziękuję za odwiedziny, za ofiarowany czas i za dobre słowo...
moc serdecznego posyłam...
Ewa

[skaranie boskie]

Pamięć o nieobecnych - wszechobecna, wszechogarniająca. Zda się, że każdy kąt, puste łóżko, nawet szuflada w biurku obiecuje, że jednak tam jest, a przecież... Pozostaje wszechobecna nieobecność.
Lepiej chyba nie można tego przedstawić, Ewo.

[Ewa Włodek]

Pamięć o nieobecnych - wszechobecna, wszechogarniająca. Zda się, że każdy kąt, puste łóżko, nawet szuflada w biurku obiecuje, że jednak tam jest, a przecież...

ano właśnie, Skaranie, tak to jest, jak piszesz...

pięknie Ci dziękuję za to, żeś wstąpił, spojrzał, dał czas i dobre słowo...
serdeczności liczne posyłam...
Ewa