kwiaty we włosach

[marta zoja]

Przytulam kwiaty
całym naręczem
światu pokazując
uśmiech zdrobnień

mała dziewczynka
biegnąca po łące
do rzeki pomysłów
na nierealne życie

kilka kamyków
w kieszeni zadowolenia
pustką dla innych
w ustalonym dobrobycie

miesiące marzeń
o szczęściu w garści
niestety ciągle
za malej piąstki

[Hosanna]

... z tej małej dziewczynki w Tobie czerpiesz wiele radości i szczęścia
jej piąstki nie za małe dla całego szczęścia bo ono nie przebywa w metrum metrów

ale chyba wiem o czym piszesz
o p r ó c z dziewczynki i jej dziewczęcego serduszka skorego do szczęścia
czujesz ze jesteś na etapie Kobiety
a ta musi być także wojownikiem zdolnym do walki nieczułym na rany
zdolną do wypracowania w sobie mleka istotą
to dzielimy ze zwierzętami -
samica to nie tylko (bardzo ważna) czułość i delikatność
to także dzikie zwierzę rzucające się na wrogów zagrażającym szczeniętom nie pamiętające wtedy o delikatnej skórze i nie bojącej się ran

Myślę że czujesz ze szczęście trzeba walczyć a nie tylko brać je (choć i to jest wielka i zaniedbana obecnie sztuka życia)
Trzeba z dwóch stron brać i słaba i mocna częścią Ciebie
a Ty albo boisz się że nie będziesz wystarczająco silna by być szczęśliwą
albo jeszcze nei jesteś gotowa i dziewczynka kaprysi że trudno być kobietą
na razie woli pozostać na łące
To łąkowe szczęście zna rozumie i potrafi

Przytulam cudowną dziewczynkę w Tobie
i mocno wyczuwam potężną Wojowniczkę

[marta zoja]

Dziękuję za tak głęboki odbiór, chyba nie byłam tego wszystkiego świadoma, co we mnie

[anastazja]

miesiące marzeń
o szczęściu w garści
niestety ciągle
za malej piąstki

Droga Marto i ja mam w sobie dziecko (myślę, że i wszyscy, mniej, lub więcej). Nie bardzo czytam wojowniczkę, (jak pisze Hosanna) skłaniam się ku słabości dziewczynki, stąd wyrazista ostatnia strofka.

Rozpraszam światełko nad Twoją dziewczynką.
Seredcznie

[Ewa Włodek]

a ja czytam - peelkę-dziewczynkę, ufną, pełna nadziei i marzeń, które chciałaby zrealizować, które chciałaby zaczerpnąć pełną garścią - ale - jest to garstka dziecka. Cóż - więcej marzeń, niż możliwości realizacji. Bywa w życiu i tak...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[coobus]

To szczęście w garści... kwiaty we włosach zawsze będą się kojarzyć z chwilami szczęścia i tymi jaśniejszymi dni w naszym życiu. Są formą wyrażenia tej wewnętrznej radości. I pewnie warte są tego, by je utrwalić wierszem. Dokładam swój kwiatek

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Nie "mam w sobie dziecko", tylko jestem dzieckiem . Piąstka urośnie, ale w duszy dalej będzie wrażliwość, słodkość i urok. Oby .
Wiersz bardzo dobry .

[Bożena]

w dzieciństwie mamy przed sobą taki wielki świat i wszystko wydaje się na wyciągnięcie ręki- później zmienia się kąt widzenia i możliwości i chociaż dłoń większa- mniej kwiatów zrywamy- co dopiero szczęście- fajny wiersz