Na południowym wschodzie

[anastazja]

wiejska weranda pachnie dzieciństwem
nie sposób zapomnieć czułości w ramionach babci
i ten wytężony wzrok w kierunku nieba
jakby czekała na drugie życie

zniszczone ręce wbiły się w pamięć jak drzazga
po jej śmierci układałam kamienie na budowę Babel
dziewczynka która bała się starości ogląda dziś
swoje pomarszczone dłonie

[Sede Vacante]

wiejska weranda pachnie dzieciństwem
sukienki zakwitają ogrodem

"czekała" - brakuje "m" - ? Bo wcześniej "spijałaM".

zniszczone ręce wrosły w pamięć

Generalnie, dla mnie tak "pół na pół", ale gdybym miał wybierać - bardziej się podoba, niż nie. Cytowane fragmenty rozkosznie intrygujące, oryginalne dla mnie. Pozostałe? Hmmm, średnie. Nie źle, raczej mam wrażenie, że powtarzalne. to nie wada, kto dziś nie powiela, powtarza, nie zamyka się w słowach, które już padły.. Ale nie powala.

Jednak ogólnie, jest w nim coś magicznego, jakieś napięcie. Trochę chyba smutna puenta to sprawia, trochę cytowane fragmenty. Choć doskonały nie jest,a masz takie w swoim dorobku.

Żeby nie było, że nie pisze czego mi brakuje - może więcej oryginalności między tymi bardzo dobrymi wersami, może więcej tajemnicy, napięcia. Ale ja jestem specyficzny, szukam zawsze przekraczania granic Także nie przejmuj się

[Ewa Włodek]

ano, do starości też trzeba - przywykną, pogodzić się z nią i polubić, Wtedy nie jest ciężarem, jest - zwyczajnością. A refleksja - piękna, jesteśmy wszak z krwi naszych Babć...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[coobus]

To my, wczorajsze dzieci. Pomarszczone dłonie nazwijmy umownie synonimami mądrości. Pomarszczone myśli zawierzmy chirurgom plastycznym, smutki polewajmy szklaneczką. I piszmy wiersze, te pomarszczone lekko są bardzo fotogeniczne.
A Tobie Anastazjo mówił ktoś ostatnio, że też jesteś bardzo fotogeniczna? Maj właśnie minął, kolejna okazja za rok. Aha, ja powiedziałem. Uff, musi wystarczyć. Dołączam i

[anastazja]

Żeby nie było, że nie pisze czego mi brakuje - może więcej oryginalności między tymi bardzo dobrymi wersami, może więcej tajemnicy, napięcia. Ale ja jestem specyficzny, szukam zawsze przekraczania granic Także nie przejmuj się

Tak wiem Sede, lubisz napięcie (ja też). Nie przejmuję się, aczkolwiek wyciągam wnioski.
Trochę poprawiłam 'zakalcowatość - dzięki Ci.

Pozdrawiam

[anastazja]

A refleksja - piękna, jesteśmy wszak z krwi naszych Babć...

Najprawdziwsza Ewuś. Pamiętam jak bardzo złościłam się, jak słyszałam, że też będę kiedyś stara. Mama mówiła, że prawie płakałam, powód był jeden, stara, więc musi umrzeć. W oczach dziecka szokujące.

Dzięki za czytanie i ciepło komentarza.

A Tobie Anastazjo mówił ktoś ostatnio, że też jesteś bardzo fotogeniczna? Maj właśnie minął, kolejna okazja za rok. Aha, ja powiedziałem. Uff, musi wystarczyć.

O,ooo, dawno nie mówił, bo i po co coobusku, mój ślubny (kiedy domagałam się jakichś komplementów) całe życie powtarza, że nie chwali się żon, moze się im w głowie przewrócić?

Dziękuję za ciepły komplement coob.

[Alek Osiński]

Troszkę jakby przydługi wstęp Ana, chociaż bo ja wiem, w sumie to ładne,
ale mi się jakoś czyta od trzeciego wersu zasadniczy wiersz

Pozdrawiam

[anastazja]

Wiesz Alku, od trzeciej jak od trzeciej, ale od drugiej na pewno.
Pozdrawiam, dzięki.