Twój głos - nie całkiem słowiczy

[Gipsy]

Rzępoli w bukiecie, jazgocze w bigosie,
a jęczy, gdy słać chcę uśmiechy.
To skrzypi, to zgrzyta, to kwiczy jak prosię,
(a płuca przepastne jak miechy)!

Rzężący decybel, co wwcierca się w czaszkę,
(zagłusza najzdrowszy rozsądek)!
Ja raczej - szept fiołków, tiul mgieł, adamaszki.
Nie dla mnie Jerycho i trąby!

Gderanie, smędzenie i chamska muzyka,
zżerają wnętrzności jak gryzoń,
nie sposób myśl sklecić w tych skargach i krzykach!
Uciekam na łąkę. Jak Dyzio.

To altem, to basem, to w forte - obcasem,
w niewolę mnie bierze tubalnie.
Przygniotło, zdusiło i zmogło hałasem
i włazi pod czerep nachalnie.

Zabijać chce tembrem, podduszać wibratem,
w mózg wciskać opiłki narzekań.
Dźwiękowy oprawca, co stał się mym katem.
A kiedyś - przyjaciel człowieka...


RC June 2013

[skaranie boskie]

Nie do wiary, że tyle można o hałasie.
Osobiście go nie lubię, ale z tego wiersza przebija jakaś nieodparta tęsknota, za nielubianym właśnie. Podoba mi się ten wierszyk. Jest zabawny i trochę nostalgiczny zarazem. Ubrany we właściwą formę.

[Leon Gutner]

Leo też nie znosi hałasu.
Może jeśli już to wtedy kiedy jest muzyką albo wierszem .

Dlatego z przyjemnością .

Uszanowanie L.G.

[anastazja]

Gderanie, smędzenie i chamska muzyka,
zżerają wnętrzności jak gryzoń,
nie sposób myśl sklecić w tych skargach i krzykach!
Uciekam na łąkę. Jak Dyzio.

też uciekam na działkę, od hałasów, ale Twój mi nie przeszkadza. Co za umiejętność pisania takich wierszy, niesamowite. Kiedyś powiedziałam, że jeśli ktoś umie tworzyć wiersze, to nawet o agrafce napisze arcydzieło, tu jest podobnie