na Wszystkich...

[e_14scie]

ja nie wiem czy też jesteś święta
czy Wszystkich przypada i tobie
jak nie wiem na jakich zakrętach
przysiadłaś wrośnięta w jałowiec *

podpowiedz bo kłaniać się w kamień
nie umiem i umieć nie mogę
gdziekolwiek byś była nie zranię
bo dzisiaj to ty jesteś wodzem

więc pościel ognikiem podgrzeję
poprawię igliwie na skroni
i jak nie wiedziałam tak nie wiem
czym śluby matczyne odrodzić

ja nie wiem czy też jesteś święta
czy Wszyscy to twoi przy stole
dziś winy w sumieniu pocieszaj
na biel rozjaśniając mi fiolet



*Jałowiec (Juniperus) - symbol oczyszczenia, ochrony i pokory

[skaranie boskie]

Wiersz dobrze poprowadzony.
Tematem wpisuje się w dzisiejszy nastrój.
Na pewno pozostawia nierozstrzygniętym pytanie o świętość.
Zwłaszcza tę domniemaną u wszystkich.

Uważam, że powinno powstawać jak najwięcej podobnych wierszy i to nie tylko na początku listopada.
Zaduma nad świętością jest potrzebna każdemu. Nawet jeśli sam od niej wyjątkowo mocno stroni.


Pozdrawiam : )

[Mariusz]

Bardzo dobry tekst przy którym warto zadać sobie kilka pytań..pozdrawiam:)

[Gorzki Dziad]

Witaj Eścio (E14ścio?)
Podoba mi się Twój wiersz.
Może co do tego wodza, to miałbym trochę zastrzeżenia. Tak się chyba rymowało.
Reszta jest bez zarzutu. Pomysłowo, intrygująco i na czasie.
:oq:

[Leon Gutner]

Zadumę Leo złapał nad tekstem a to znaczy ze jest dobrze .
Z tekstem i póki co z Leonem .

Z ukłonem L.G.

[Dante]

Odbieram to, jako reminiscencję jakiegoś dramatycznego wydarzenia, pięknie napisaną, poruszającą.

[Gloinnen]

Wiersz rzeczywiście jest wyjątkową refleksją. Podobnie jak Skaranie - odbieram go jako pytanie o świętość. Przywykliśmy do traktowania jej jako pewnego rodzaju matrycę, nałożoną na każdego człowieka. A przecież - skoro pojawiają się wątpliwości - to znaczy, ze trzeba jednak bardzo głęboko zastanowić się nad każdym aspektem życia.

ja nie wiem czy też jesteś święta
czy Wszystkich przypada i tobie
jak nie wiem na jakich zakrętach
przysiadłaś wrośnięta w jałowiec *

Wspaniała strofa. :oq:

podpowiedz bo kłaniać się w kamień
nie umiem

Jw.

Dwie ostatnie trochę mniej do mnie przemówiły. Dobre są, ale dwie pierwsze - lepsze.

ja nie wiem czy też jesteś święta
czy Wszyscy to twoi przy stole

Ciekawa klamerka. I powiązanie tego metafizycznego wymiaru (świętość) z codziennością ludzką - to wspólne zasiadanie przy stole. Chyba już nieistniejącym. Może w pamięci.

Pozdrawiam,


Glo.

[Abi]

więc pościel ognikiem podgrzeję
poprawię igliwie na skroni
i jak nie wiedziałam tak nie wiem
czym śluby matczyne odrodzić

mam ten komfort,
że Onajeszcze przy mnie,
że ja, jeszcze przy nich...
za dzień, dwa...
być może odbiorę (odbiorą) igliwie, fiolet... zupełnie inaczej

przysiadłaś wrośnięta w jałowiec

dym jałowca łzy wyciska...

zióbki Ewetko

A.

[e_14scie]

Wiersz dobrze poprowadzony.
Tematem wpisuje się w dzisiejszy nastrój.
Na pewno pozostawia nierozstrzygniętym pytanie o świętość.
Zwłaszcza tę domniemaną u wszystkich.

Uważam, że powinno powstawać jak najwięcej podobnych wierszy i to nie tylko na początku listopada.
Zaduma nad świętością jest potrzebna każdemu. Nawet jeśli sam od niej wyjątkowo mocno stroni.


Pozdrawiam : )

taka zaduma w związku z ustaloną etykietą tego święta.

dzięki R

[e_14scie]

Bardzo dobry tekst przy którym warto zadać sobie kilka pytań..pozdrawiam:)

Mariuszu