iluzje

[Jarek B]

przyszłość jest beznadziejna
z jej śmiercią wróciłem do trumny

nieustannie czekam
niesamowite

mój mały kawałek lądu
zapadł się pod ziemię

reszta to poezja

[Gloinnen]

przyszłość jest beznadziejna

Totalna beznadzieja. Dobrze powiedziane.

mój mały kawałek lądu
zapadł się pod ziemię

reszta to poezja

Końcówka lepsza.

Totalna destabilizacja, upadek, utrata stałego punktu odniesienia - skontrastowana z poezją. Nigdzie już nie można znaleźć żadnych pozytywów, wiersze mogą być kołami ratunkowymi. Jasnymi punkcikami. Czymś, co jeszcze trzyma przy życiu. Przeciwwagą dla tej wstępnej beznadziei. Może dlatego, że w oprawie wiersza każda myśl, każda prawda, każda emocja - nabierają głębi, zaczynają nie tylko istnieć, ale konkretnie coś znaczyć - dla tego właśnie, a nie innego człowieka?

Pozdrawiam,


Glo.