Wieczorna stołówka

[misza]

[Gloinnen]

Świetny wiersz, znakomicie przeplatasz wątek biblijny (Judasz, Ostatnia wieczerza, krucyfiksy, a więc Ukrzyżowanie) i zamyślenie nad człowiekiem, nad jego upadkiem (miniona uczta ---> rozwiązłość, rozpusta), dodajesz do tego elementy wzięte z szarej, jakże przyziemnej rzeczywistości (bigos, chlor, mocz, toalety). Doskonały pomysł, ubrany w moją ulubioną, lekko młodopolską, dekadencką poetykę, ale ta stylizacja ma w sobie coś świeżego. Cieszę się, że wiersz zdobył uznanie na konkursie, co świadczy o tym, że poezja rymowana ma się dobrze i wcale nie musi odchodzić do lamusa. Gratuluję i życzę kolejnych równie udanych utworów.



Glo.

[misza]

Elfico

Zobaczyłem, że to Twój komentarz i natychmiast pobiegłem na Ósme Piętro,
chociaż, właściwie, siedzę już na walizkach. Dzięki za miłe słowa, co w Twoich
ustach ma dla mnie szczególne znaczenie.
Nie zgodzę się tylko z jednym, że wiersze "tradycyjne" mają się dobrze.
Powiedziałbym, ze na konkursach poetyckich mają się kiepsko. Rzadko się zdarza,
żeby utwór rymowany zajął pierwsze miejsce. Dla "rymiarzy", choćby byli naprawdę dobrzy, trzecie miejsca
a najczęściej, wyróżnienia, to szczyt marzeń. Bo taki jest "trynd". Nie mam nic przeciwko
"białasom" i "wolniakom", domagam się tylko równouprawnienia

Pozdrowionka

[skaranie boskie]

To rzeczywiście kapitalny wiersz.
Jedyny jego mankament, to niedosyt, jaki pozostawia.
Komentarz Glo, doskonale oddaje jego atuty. Bardzo trafne porównanie do ostatniej wieczerzy. Znając Jewgienija - bo jestem pewien, że za chwilę wyjrzy gdzieś spod stolika - to on urozmaicił nieco jadłospis. Stąd resztki bigosu (wysoce prawdopodobne, że naprzemiennie z kapuśniakiem serwowanego), wzbogacające upadły (wspaniała analogia do współczesnego traktowania chleba duchowego) chleb, przy którym już tylko światło pozostało.

siedzę już na walizkach.

Mile zaskoczyłeś na odjezdnym, chociaż "zaskoczenie", to w twoim przypadku niewłaściwe słowo. Potwierdziłeś klasę.

[misza]

Dzięki
Fioletowa Małpo, pozdrawiam
ze słonecznej okolicy

[Katrina]

Kojarzy się z jakimś PRL-owskim klimatem, teraz stołówki są pięknie udekorowane, kolorowe i nie ma sztućców "nieprzenośnych" jak w "Misiu".

A tak poważnie: wiem, że chodzi o przemijanie.


Pozdrawiam

[misza]

Scenografia pozostaje tylko scenografią.
Pozdrowionka