Pax vobiscum

[Gloinnen]

Czy zdążę jeszcze wziąć w ramiona,
przygarnąć ciepłem i modlitwą,
nim noc upomni się o wszystko,
co pozostało tutaj po nas?

Gniew, niepotrzebny i bezpłodny,
wśród polnych ścieżek wciąż się pisze.
Z ziaren zasianych w złej godzinie
wyrosły same puste kłosy.

Trzeba odcierpieć, aż do końca,
zboczenie z kursu, mnogość przewin;
pokrwawić dłonie kośćmi w ziemi,
aż się przypomną lepsze słowa.

Staniesz przy gruszy na rozdrożu,
i pełną piersią znów odetchniesz.
Między łanami miłość wzejdzie,
pod mądrym okiem starych świątków.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Bardzo lubię taką formę .
Jedna z Leo ulubionych .
A jak do tego wypełniona takimi zestawieniami tematami i nastrojami to już miód na duszę .

Kolejny świetny wiersz Glo

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

No proszę.
Glo, jak chce, to potrafi.
A chce często.
Ładnie to napisałaś, tylko ostatni rym, pomimo patrzenia na twoje rymy przez palce, nie do strawienia dla mnie.

Czy zdążę jeszcze wziąć w ramiona (...)?

Zdążysz, wiem to.

[Gipsy]

Życzę, by wzeszła:) bardzo ładnie

[Maryla Stelmach]

podoba się Glo.