rzecz o dumie spękanej

[coobus]

pękła duma nadęta
do granic
na sto małych kamyków rozbita
rozrzucona po obcych orbitach
nieświadoma
kruchości swej skały

pękła duma przesadnie
spęczniała
spadła pyłem rozsianym w ogrodach
gdzie pokora swej ciszy dogląda
ale skąd niby
znać by ją miała

pękła duma
jesiennym zmierzchaniem
czas kroplami zastukał z wysoka
jakże mogła go poznać po krokach
wszak on także
nieznany był dla niej

spadły liście
łza spływa po korze
suchą dumę czas zwija w pergamin
wczoraj jeszcze spęczniałą
do granic
dziś z łupiny wyrwaną
jak orzech

[Patka]

Świetne rymy, zwłaszcza ich niebanalny układ, dzięki czemu przez wiersz płynie się aż miło. Treść jakoś schodzi na drugi plan, co nie znaczy, że jest kiepska. Wręcz przeciwnie - tu też mogę przyklasnąć.

Pozdrawiam
Patka

[coobus]

Patka
I ja też serdecznie pozdrawiam. I dziękuję...

[Ewa Włodek]

nadmiar dumy - to już buta, Coob, prawdziwa duma nigdy nie bywa nadęta, a bywa, że bywa - pokorna, i wtedy to jest duma najwyższej próby...
Jest w Twoim wierszu refleksja, jest, wszak nadmiar pychy i buty sprawia, że czlłwiek bywa jak pusta skorupka orzecha...

uśmiechy posyłam liczne...
Ewa

[Leon Gutner]

Cóż rzec - wystarczy poczytać i z podziwu słów brakuje .
Kolejny znakomity wiersz z kolejnym znakomitym klimatem i tematem .
Moja bajka .

Nieustannie L.G.

[stary krab]

I moja także. Podpisuję się pod oceną Leona. Pisuj nam, pisuj Coobus, tak niebanalnie i pięknie.

[anastazja]

pięknie coob. uśmiech zostawiam

[coobus]

Ewa, Leo Anastazja, Krab - poznałem Was jako przyjazną gromadkę wierszokletów, którym obca jest buta. I za to .
Dziękuję za komentarze.

[Gajka]

C*U*D*O*W*N*Y .....W*I*E*R*S*Z

[coobus]

Zapamiętane z filmu Lejdis :
- cudowna jesteś.
-cudowna to jest woda w Licheniu.

To tak na marginesie. Za wielogwiazdkowy komentarz, niczym za wielogwiazdkowy koniak, dziękuję