Ewa i jabłecznik

[misza]

Wszystkim Ewom

Zanim pejzaż odpłynie w sierpniowym powietrzu,
jasną ochrą beztrosko wijącej się drogi;
siądziemy pod jabłonią, której liście szepczą,
że niedługo, owoce przyjdzie jej urodzić.

Skwar się zgubi w zieleni. Ziemia jeszcze chłodna,
gęstą mgłą, która noce pod drzewami prześni,
będzie łożem, na którym, leżąc, się zapoznam
z grzechami o imionach – Ewa i jabłecznik.

Czas zamieni się w dotyk, kolory - w zapachy;
nauczymy się mowę polnych traw rozumieć.
Tylko sad, wyczarować to miejsce potrafi,
gdzie możemy pić siebie i cierpkawy trunek.

Wąż popełznie tuż obok i zniknie w łopianach,
pochylą się nad nami ciężarne gałęzie.
Przytulisz się i zaśniesz, tak, jak ja, pijana;
w krainie bez imienia, którą znajdziesz wszędzie.

[Nalka31]

Aleś nam tu obrazek Miszko namalował. Do grzechu i do uśmiechnięcia, a ile w tym romantyzmu. Z przyjemnością zaczytałam do ostatniej linijki. W imieniu wszystkich Ew pięknie dziękuję.

[misza]

No to zdrowie wszystkich Ew!

Dobrze schłodzonym jabłecznikiem, oczywiście

[EwaMagda]

Misza, dziękuję w imieniu swoim i wszystkich pozostałych Ew za ten śliczny obrazek namalowany słowami, przepijając schłodzonym jabłecznikiem

[Leon Gutner]

Sprawiłeś Miszka że zastanawiam się co byłoby większym grzechem - Ewa czy jabłecznik .
I jedno i drugie nie wyszłoby Leonowi na dobre .
Ale na dobre wychodzi mi czytanie twoich strof Miszka .

Umiesz grzeszyć w ten sposób doskonale .

Z podziwem L.G.

[misza]

Na zdrowie, EwoMagdo! Na zdrowie wszystkich Ew (i Magd też)


Pozostał mi tylko ten sposób grzeszenia

Pozdrawiam, Leo

[Ewa Włodek]

ooo, Miszko! Skąd u Ciebie ten "tydzień dobroci dla Ew"?
Z ogromna przyjemnością przeczytałam, jako, żem po pierwsze-promo: Ewa, a po drugie, też primo, poważam wyskokowe prima trunki domowego wyrobu, a szczególnie - własnego wyrobu, Jabłecznika nie robiłam dotychczas, jako, że nie mam receptury...Więc proponuję:

i uśmiechy, uśmiechy z mnóstwem dygnięć...
Ewa

[misza]

Ewy mają u mnie wyjątkowe fory, więc nie "tydzień dobroci',
lecz nieustająca sympatia. Szczególnie, kiedy pod wierszem
wpisuje się pewna Ewa z Krakowa
A na Twoje domowe wyroby, pewnie się kiedyś wreszcie wproszę

P.S. Tylko nigdy nie mogę się zebrać
na podróż w okolice Wawelu.

[Ewa Włodek]

A na Twoje domowe wyroby, pewnie się kiedyś wreszcie wproszę

czuj się zaproszony, Miszko...

z uśmiechem...
Ewa

[misza]

Czuję się zaszczycony i zaproszony, Ewo
Bardzo mnie ciągnie do Krakowa. Nie od dzisiaj, przecież.
Wybiorę się na pewno. Tylko kiedy?