Omiń, jesli możesz

[Ewa Włodek]

tu wciąż jeszcze powietrze zgęstniałe i lepkie,
łzy spływają po szybach, jak kiedyś – po twarzy,
strach utaił się w ścianach, wniknął w siatkę spękań,

nim się pokona schody - już chce się uciekać
z obawy, że nie wiedzieć, co może się zdarzyć
w przestrzeni, w której nigdy inaczej nie będzie

[misza]

Niezwykle plastycznie odmalowany nastrój.
Mroczny i depresyjny.
Stan wewnętrzny? Otaczający nas obcy świat?

[skaranie boskie]

Omiń, jesli możesz

Mogłem ale nie ominąłem.
I nie żałuję.
Ostatnio, zasypany obowiązkami administracyjnymi, tudzież pracą nad doborem tekstów do antologii, mało się udzielam na forum, za co (wybacz Ewo, że w tym miejscu) wszystkich przepraszam.
Wracając do wiersza. Nie zawiodłaś. Jak każda twoja odsłona, nie tylko obiecuje tytułem, ale i spełnia zawartością. Tak trzymać.

[Nilmo]

Ciekawie. Wiersz może się zarówno odnosić do materialnie konkretnego miejsca, jak i do miejsca uduchowionego.
Nie pasuje mi to wtrącenie "jak kiedyś po twarzy".
Nie bardzo łapię o czyją twarz chodzi. Pomijając, że łzy zazwyczaj spływają po twarzy, co uważam za niepotrzebne akcentowanie Analogię, że coś tam spływa jak łzy po twarzy bym rozumiał, choć to dosyć często używane porównanie.
Uważam ze wers "nim się" - "chce się" nie brzmi dobrze.

z obawy, że nie wiedzieć

- tu mi trochę Forestem Gumpem zaleciało z tym jego "nie wiedzieć czemu". Nie jest to chyba forma poprawna, w każdym bądź razie z pewnością archaiczna.
"Nie wiedząc" , "że nie zgadniesz"?
Klimat stworzyłaś Ewa, choć mam wrażenie, że za długo nad wierszem nie siedziałaś. Niewielkim nakładem czasu, można go tu i ówdzie dopracować. A myślę że warto. Dziękuję i pozdrawiam.

[Ewa Włodek]

Stan wewnętrzny? Otaczający nas obcy świat?

raczej stan wewnętrzny, Miszko, wygenerowany, że tak powiem, przez konkretne miejsce, paskudnie się kojarzące...

Jak każda twoja odsłona, nie tylko obiecuje tytułem, ale i spełnia zawartością.

aaa, to się cieszę, Skaranie, że spełnia...Więc - spełniajmyż....

Wiersz może się zarówno odnosić do materialnie konkretnego miejsca, jak i do miejsca uduchowionego

to jest, Nilmo, swego rodzaju "dwa w jednym" - odnosi się i do konkretnego miejsca jak i do stanu emocjonalnego peela, związanego z tym miejscem

Nie pasuje mi to wtrącenie "jak kiedyś po twarzy".
Nie bardzo łapię o czyją twarz chodzi.

nawet nie o jakąś jedną konkretną twarz chodzi - po prostu miejsce jest z tych "złych", gdzie działo się sporo niedobrego, więc i płacz bywał czymś na tak zwanym porządku dziennym. Analogia więc - jak zauważyłeś - częsta, ale wszak częstego zjawiska dotyczy, czyli płaczu...

"nie wiedzieć czemu". Nie jest to chyba forma poprawna, w każdym bądź razie z pewnością archaiczna.

może nie tyle archaiczna, ile rzadziej używana, ale jeszcze wciąż poprawna, w każdym razie Słownik języka polskiego PWN jeszcze jej nie dezawuuje...

Niewielkim nakładem czasu, można go tu i ówdzie dopracować. A myślę że warto.

też myślę, że warto, jeśli potrzeba...Pięknie Ci, Nilmo, dziękuję za konstruktywne uwagi, które zawsze są dla mnie bardzo cenne...


Drodzy Panowie, bardzo się cieszę, że zaglądnęliście, daliście czas mojemu słowu i powiedzieliście tyle dobrego i mądrego. Ślicznie Wam za to dziękuję...
mnóstwo serdeczności Wam posyłam...
Ewa

[Leon Gutner]

Znów krótkie nastrojowe zasadnicze i konkretne .
A jednak takie lekko liryczne .

Leo lubi tak

Z uszanowaniem L.G.

[Maryla Stelmach]

lubię takie wiersze, pozdrawiam.

[Ewa Włodek]

lubię takie wiersze,

to się cieszę, Marylo, że zagustowałaś...

ślicznie Ci dziękuję za wizytkę, za ofiarowny czas i za dobre słowo...
pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[anastazja]

Dotarłam Ewuniu do Twojego wiersza. Ujął mnie, więc dobrze, że nie ominęłam.

Serdeczności dla Cię

[Maryla Stelmach]

klimatyczny z głębia w tle.