Pamiątka

[Gloinnen]

Kamyk ciśnięty
w wodę.

Kręgi rozchodzą się coraz
wolniej, ześlizgują po omszałych
skałkach w zimne prądy.
Raz mniej, raz więcej półcienia,
między osunięciami gruntu.

Przypływ wyrywa z płuc
samosiejki, cienkie korzenie; wypłukuje
piasek, rtęć. U stóp urwiska pozostały
podstawowe znaczenia,
oddzielone od ciemności.
Formanty, drewienka, obsydian.

Czasownik bezzwrotny: znikać
zastępuje podcinanie.
Jakby przy samym dnie zabrakło
punktu podparcia, refleksów.
Potrzebna nagość.

Lot ślizgowy, link
poza mierzeję. Łączenie. Znów
coraz ciaśniej.

Wrzuć i za mnie.


____________________
Glo.

[czochrata]

Piękna ta "Pamiątka"!!!

[lczerwosz]

Za trudne. Opis fal od kamyka w wodzie, można i rzucać kaczki, kamyk odbija się wtedy wiele razy. Piszesz lot ślizgowy.
Oprócz kamyka są żywe istoty, podcinane. Znikają całkiem? Jeśli bezzwrotnie. To na zawsze? Myślę, że w falującej wodzie nic nie ginie na zawsze. Przeistacza się, ściera, osuwa w toń a potem znowu gdzieś odkłada.
Czy wrzucanie kamyka odbywa się z jakąś myślą, intencją, życzeniem. Jest jak pomódl się za mnie.

[Ewa Włodek]

ja się doczytałam dwu "den" - pierwsze - ktoś wrzuca do wody kamyk - zdarza się nieraz - i zaczyna sobie myśleć, jak to się w tej wodzie "odbywa", tworząc rozmaite obrazy.
I drugie do - człowiek, ciśnięty w życie jak ten kamyk do wody - co się z nim dzieje, nim przyjdzie mu odejść? Taka refleksja nad naszym życiem...
Zadumałaś mnie, Glo...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[Maryla Stelmach]

jest w tym wierszu jakia ś głębia i to mnie wciąga. pozdrawiam.