zaćmienie

[jankowsiowy]

w słońcu dojrzewają koty
zazdroszczę im
pod czereśnią mknie lato
takie jakby moje
półnago i boso stopami pod wiatr
w takim miejscu krew dzikich
jest jak szafa pancerna
z przerdzewiałym zamkiem
lubieżnie pulsująca pod palcami klucza

uwolnij

nie musisz udawać
rzeki w unerwionej wannie
wystarczy że spiję kroplę rosy z piersi
by zobaczyć najjaśniejsze zaćmienie
konstelacji pragnień
smużką dymu z ognia
wtartego w twe ciało
utratą tchu
gdy wśród szorstkich traw
czekać będziemy na szkwał

rozpinając ramiona
wchodzące w korkociąg
lśniący od zachwytu

[anastazja]

w słońcu dojrzewają koty
zazdroszczę im
pod czereśnią mknie lato
takie jakby moje

ten fragment jest po prostu słodki, cała reszta wiersza rewelacja - masz Janku czarodziejskie pióro.

Pozdrawiam.

[Adela]

Piękne metafory, które zaskakują. Przeczytałam z przyjemnością.

Pozdrawiam,
A.

[lczerwosz]

nie tylko zaćmienie, ale i olśnienie, wspaniały lot, czy ślizg do utraty tchu.

[coobus]

Zatrzymałem się przy tym wierszu, w swojej wędrówce po pięterku. Jest w nim coś. Ładne wyczucie słowa.
Pozdrawiam