Basia i Krzyś

[Nilmo]

Basia i Krzyś

"pochylony nad śmiercią zaciska palce na broni" *

śmierć spadła z dachu teatru
na pierś ostatniego z wierszy
szukając serca jak nabój
wypluty ze snajperki

gasł w oczach życia ognik
stygły na stenie palce
ktoś cicho podniósł tomik
z łzą na ostatniej kartce

niecały miesiąc później
Basia z tomikiem w ręce
przybiegła tu przez gruzy
wprost na spotkanie z mężem

*Cytat z ostatniego(13 lipca 1944.) znanego wiersza K.K Baczyńsiego

[bartosia]

Podoba mi sie, szczegolnie pierwsza strofa i trzy ostatnie wersy...
Piekny hold oddany Poecie w rocznice smierci.

Moze na tle calosci zbyt potocznie wypada wers
"niecały miesiąc później"

Pozdrawiam serdecznie

[Nilmo]

Dziękuję za ocenę i trafne spostrzeżenie. Brak talentu i upał sprawiły, że nie miałem pojęcia jak te odrębne, a jednak splatające się losy połączyć. I przyznam że dałem sobie na luz idąc na łatwiznę, bo wiem ze siedzenie i dumanie na wierszem to u mnie najlepsza metoda na zwalenie wszystkiego.
Jednak to widać. Pozdrawiam.

[bartosia]

" brak talentu" - to chyba kokieteria piszacego...

[Nicol]

ładnie ujęte...

[Ewa Włodek]

ot, kolejne losy ludzi, którzy odeszli, choć nie musieli. Ich imiona akurat wracają co jakiś czas, a ile imion na zawsze przysypały gruzy? Warto więc wspomnieć - choćby przez te imiona - jakiegoś innego Krzysztofa i inną Barbarę...
Jak pozwolisz - odniosę się jeszcze do tego:

niecały miesiąc później

prawdziwie, tak się przecież mówi, i nie jest to frazeologia bardziej potoczna od innych, goszczących na portalu często i gęsto. Mnie nie wadzi, przeciwnie, czyni wiersz - bliższym...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Leon Gutner]

Ładnie i to na tyle ze nie będzie Leo utyskiwał że trochę nie w jego klimacie .

Pierwsza strofa najbardziej .

Z uszanowaniem L.G.

[Nilmo]

Bardzo wszystkim dziękuję. Wiersz napisałem, aby zwrócić uwagę na jedną z najpiękniejszych, (choć dramatyczną) historii powstańczych, którą napisało samo życie i której to zazdrościć mógłby Szekspkir, drąc na strzępy Romka z Julką. Pisząc ten wiersz, miałem świadomość jak bardzo spłaszczam i skracam losy jej bohaterów, więc nawet nie próbowałem tego oddać, skupiając się bardziej na tym aby odbiorca spytał - "o czym on pisze?...zobaczę", albo "przypominam sobie...jak to było?"
Reszta, jak w moim komentarzu powyżej.
Jeszcze raz dzięki.

[Gloinnen]

dałem sobie na luz idąc na łatwiznę

To widać, biorąc pod uwagę rozjechany rytm.

A szkoda, bo gdybyś jednak się postarał lepiej, chociażby ze względu na Baczyńskiego (poeta w końcu, i niesamowity talent!)...

Sposób ujęcia tematu - metaforyka, oszczędne i wyważone dawkowanie dramatyzmu (pierwsza strofa - pod tym względem bije na głowę dwie pozostałe) - podobają mi się.

Chociaż - zaznaczam, że to tylko moje subiektywne wrażenie czytającego - jakościowo widzę tutaj gradację opadającą. Ze strofy na strofę tracisz rezon. Pierwsza - olśniewa. Druga - dobra. Trzecia - zaledwie poprawna.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nilmo]

Dziękuję Gloin. Co do opinii, to mam niemal identyczne odczucia, niestety.Pzdr.