akrepas

[Gabriela]

o małych mów po cichu a o dużych wcale





na sępa patrzę i wstaję
tak trzeba
na miłość boską nie wolno
szybko
i beztrosko
przy stole rozpychać się łokciami
najmniejsza racja
zostanie
między nami

wybaczy pani wtedy byłam słaba
bóg kłamie
rynną nie ześle łyżki manny
nadrabia
tylko deszczem
pragnienie zgasło można odejść
nie umiem
stoję
wciąż o głodzie

nie urodzę ciszą wydrążę ścianę
sił dosyć
i żalu nie zabraknie jednak
życie
bywało dostatnie
co trafi w usta jest twoje
zrozumiano
mać
jedna nas troje

trochę się boję choć nie przestało
tykać we mnie
jestem


w strzępach

[Ewa Włodek]

głód - tutaj jako motyw przewodni. Głód pożywienia? Głód uczuć? A może - jeden i drugi? Oba - degradują, czynią człowieka - strzępem człowieka... Tak sobie myślałam, czytając, ale mogę nie mieć racji...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Leon Gutner]

Konwencja i zapis trochę mnie wybijają z nastrojów ale ogólnie jakoś przyswoiłem .
To najbardziej :

wybaczy pani wtedy byłam słaba
bóg kłamie
rynną nie ześle łyżki manny
nadrabia
tylko deszczem

Ciekawe skojarzenie .

Z uszanowaniem L.G.