koniec pewnego rozdziału

[coobus]

tamten pociąg już odjechał
tak to bywa z pociągami
jakiś czas
pulsował echem
potem zamilkł

brudna lampa na peronie
przedzieliła świat granicą
dalej ciemność
dalej koniec
dalej nicość

wielki kosmos małej stacji
dzikość ławki obdrapanej
chłodny azyl
hibernacja
zadumanie

jeszcze tylko świt w pożodze
kończącego się rozdziału
martwe echo
w dolnym rogu
karty białej

[Leon Gutner]

Hibernacja zadumanie zachwyt.

Wszystko po trochu . Trzeci tor - zasilanie .

Z podziwem L.G.

[anastazja]

Pamiętam coob, te odrapane ławki, zadymione pomieszczenia, potworność.
Cała prawda. Dobry wiersz.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

piękny obraz i kapitalny wiersz o nim, a i o nas, o naszym, ludzkim życiu - czasami. Bo kazdy chod raz ma poczucie czegoś, co właśnie mija, a po tym - już nic...

pozdrawiam ciepło, Coob...
Ewa

[iTuiTam]

tamten pociąg już odjechał
tak to bywa z pociągami
jakiś czas
pulsował echem
potem zamilkł
...
jeszcze tylko świt w pożodze
kończącego się rozdziału
martwe echo
w dolnym rogu
karty białej

Z podziwem dla formy, treści, ilustracji, wielowymiarowości



(Przypomniałeś mi o pewnym moim bardzo niedoskonałym wierszu... "wkleiłam"... jest bardzo, bardzo nieidealny http://www.osme-pietro.pl/post86790.html#p86790)

[coobus]

To miał być wiersz o pociągu, na który ktoś się spóźnił, pozostał na obskurnej ławce do rana, zamknął poprzez to jakiś rozdział swojego życia. Przeróbki rozmydliły ten wątek, poprowadziły w innym kierunku. I tak go czytacie, to nawet dobrze, tamten pomysł porzuciłem. I chcę na kanwie piosenki "Już nie ma dzikich plaż..." dodać od siebie, że nie ma już wielu innych rzeczy. Takich stacyjek też.
Leo, Anastazjo, Ewo, Elu - miło było Was spotkać na tej stacyjce. Zadumanych...

[Gajka]

Cobi ...wprawdzie nie pamiętam jak Nasti odrapanych ławek, ale jestem nieustannie pod wrażeniem Twoich wierszy a piosenkę zaraz przyniosę tutaj

Jest

http://www.youtube.com/watch?v=-pvzA39gR58