to stacja końcowa bez imienia

[iTuiTam]

• • • to stacja końcowa bez imienia
      (siostrze)
      
      
      to stacja końcowa bez imienia,
      tutaj ślady się może spotkają
      duże żale, radości, cierpienia
      wszystkie sierpnie i stycznie i maje.
      
      to stacja bez nazwy przy końcu,
      naszych dróg i ścieżek splątanych,
      poprzez nieba, przez nadzieje gorące
      zamazane łzą, deszczem spłakane.
      
      to stacja z pewnością bez nazwy
      i dotrzemy tu wszyscy jak cienie
      bez walizek, pieniędzy, bez prawdy
      w jednej chwili podróż z "ja" we wspomnienie.
      
      to stacja bez nazwy, bez imienia,
      jakby strach ukradł wszystkie słowa,
      w jednej chwili odebrał natchnienie,
      nieskończona, bez puenty rozmowa.
      
      bez imienia, bez nazwy, na końcu
      wysiadamy z nadzieją jak dzieci,
      że w tym tłumie na nieznanym dworcu
      iskra oczu znajomych zaświeci.
      
      to stacja bez nazwy, bez imienia.
      konduktora nie spotkał nikt wcześniej.
      zawiadowca toczy w zapomnienie
      czas, uczucia i myśli - jak we śnie.
      
      tutaj proszę zostawić nazwisko.
      a tu imię. nie, nie będzie potrzebne.
      a tu, proszę jest miejsce na wszystkie,
      każde inne, już zbyteczne zdrobnienia.
      
      zabrać? zabrać można niewiele.
      tylko to, co pomieszczą dwie dłonie.
      zezwolenie na jedno wspomnienie.
      jakie chcesz, ale jedno - Déja vue -
      
      i koniec.
      
      
      © iTuiTam 2007.09.29

[P.A.R.]

bez formy dogasa tak szybko, że aż szkoda...

[iTuiTam]

bez formy dogasa tak szybko, że aż szkoda...

Trudno się mówi i... żyje się dalej

Wiersz jest wiekowy i mam do niego sentyment. Mogłabym popracować nad nim, ale ze względu na sentyment poprawkom mówię "nie".

Dziękuję za komentarz.
serdecznie
iTuiTam

[coobus]

Ta stacja końcowa... Ona ma nazwę, choć nie ma tabliczki z tą nazwą. Pięknie towarzyszysz siostrze (lub towarzyszysz jej w odprowadzaniu kogoś bliskiego) w drodze na końcową stację. Przyznam, że wzruszająco i pięknie oddałaś ten smutek.
Samą formą zaskoczyłaś, nie zdążyłem Cię poznać z tej strony. Jeśli masz więcej podobnych wierszy, wrzuć czasami coś do zapoznania. Masz we mnie czytelnika.

[Leon Gutner]

Rozumiem doskonale .
Sam mam sentyment poprawkowy.
Czasami zacinam się przy czytaniu i jak dla Leona wiersz jest zbyt długi .

Urzekł mnie jednak nostalgiczno - smutny nastrój tych strof i znacząco usprawiedliwił obszerność tekstu .
Smutek wymaga wypisania .

Z dużą przyjemnością L.G.

[iTuiTam]

Ta stacja końcowa... Ona ma nazwę, choć nie ma tabliczki z tą nazwą. Pięknie towarzyszysz siostrze (lub towarzyszysz jej w odprowadzaniu kogoś bliskiego) w drodze na końcową stację. Przyznam, że wzruszająco i pięknie oddałaś ten smutek.
Samą formą zaskoczyłaś, nie zdążyłem Cię poznać z tej strony. Jeśli masz więcej podobnych wierszy, wrzuć czasami coś do zapoznania. Masz we mnie czytelnika.

Nazwa stacji jest inna dla każdego z nas, to prawda. Jest naszą wyłącznością i tylko my ją poznamy, każdy swoją.

Za miłą ocenę przesyłam uśmiechy.

Czasami popełniam wiersze quasi-rymowane, quasi, bo wiem że nie są to utwory dla purystów. Ostatnio wciągnęła mnie w swoje posiadanie biała poezja i - jak sam wiesz - s-tworzenia foto-graficzne, w których trudno mi samej powiedzieć, co było pierwsze: słowo czy 'ciało'.

serdecznie
iTuiTam

[iTuiTam]

Rozumiem doskonale .
Sam mam sentyment poprawkowy.
Czasami zacinam się przy czytaniu i jak dla Leona wiersz jest zbyt długi .

Urzekł mnie jednak nostalgiczno - smutny nastrój tych strof i znacząco usprawiedliwił obszerność tekstu .
Smutek wymaga wypisania .

Z dużą przyjemnością L.G.

Dziękuję, Leonie za komentarz.
Wspomniałam wcześniej, wiersz nie jest dla purystów, wiem o tym doskonale. Dlatego się 'zacinasz'...

Smutek? wymaga wypisania, wypłakania, serca...

[Ewa Włodek]

ooo, Elżbieto! Dedykowany, więc wypada pomilczeć. Albo powiedzieć tyle, że dosłownie chwilę temu rozmawiałam z Kuzynką, której Brat właśnie wysiadł na tej stacji...

serdeczność posyłam...
Ewa

[iTuiTam]

ooo, Elżbieto! Dedykowany, więc wypada pomilczeć. Albo powiedzieć tyle, że dosłownie chwilę temu rozmawiałam z Kuzynką, której Brat właśnie wysiadł na tej stacji...

serdeczność posyłam...
Ewa

Dedykacja dedykacją, Ewo, ale myślę, że może być... uniwersalna.

Dziękuję pięknie za komentarz.

[anastazja]

bez imienia, bez nazwy, na końcu
wysiadamy z nadzieją jak dzieci,
że w tym tłumie na nieznanym dworcu
iskra oczu znajomych zaświeci.

to stacja bez nazwy, bez imienia.
konduktora nie spotkał nikt wcześniej.
zawiadowca toczy w zapomnienie
czas, uczucia i myśli - jak we śnie.

Popłakałam się, tak myślisz o siostrze, jak ja o mamie - przytulam Cię - iTuiTam