Blisko, niestrudzenie...

[Gloinnen]

Jesteś zawsze tak blisko, jak cień przyplątany,
który dzisiaj z uporem przyciąga ku ziemi.
Nieuchwytny, wytrwały, milczący towarzysz,
nie istnieje - istniejąc. Pół-prawda, pół-niebyt.

Gdy przygarniam - ucieka. Lecz wraca, bo musi
i brzeg sukni całuje, i suknią się staje.
Mrok u kolan zaklęty w jedwabne podmuchy,
choć bez światła umiera, chce umknąć przed światłem.

Pieszczot żąda, na piasku, na ścianie, na trawie,
a najczulsze dotknięcia nie mogą go schwytać.
Czasem wkręci się sennie w przygasłą latarnię,
Prosi o coś. Zdobywa. Przywabia. Odpycha.

Czy mi zatem, by z tobą zatracić się w jedni,
trzeba real opuścić, dołączyć do cieni?



____________________
Glo.

[coobus]

Jesteś zawsze tak blisko, jak cień przyplątany,
który dzisiaj z uporem przyciąga ku ziemi.

Wybacz, że się wtrącę nieproszony, ale podpowiem jak ktoś, kto podsłuchuje z boku. Może warto wyjść czasem z realu, by spotkać się z tym cieniem. Zakładam, że nie jest to one way ticket, że masz prawo powrotu.
Wiersz świetny, jeden z lepszych, na jakie tu trafiłem. Przemawia do coobusowego wyczucia poezji.
I za to

[Gajka]

Glo piękny wiersz .


Z autopsji, kiedyś idąc wieczorem ulicą spostrzegłam przed sobą trzy cienie, ze strachu a było już późno nie oglądając się za siebie biegłam do domu ile sił w nogach myśląc, że ktoś mnie goni. Po jakimś czasie zaczaiłam, że to szachrajstwo ulicznych latarni . Do dzisiaj mamy z tego ubaw.

[anastazja]

Wiersz, piękny, trafiony w mój gust. Glo - wiesz, że tak.

Serdeczności






Ha, ha, Gaju. Miałam podobnie, biegłam szybko do klatki (było późno) ktoś biegł za mną. Przestraszona, wpadam do klatki i ten ktoś też. Czując oddech na plecach, odwracam się krzycząc: no i co!!! Zdziwiona słyszę - dobry wieczór.

[lczerwosz]

Zakładam, że nie jest to one way ticket,

...spostrzegłam przed sobą trzy cienie, ze strachu ...

Przestraszona, wpadam do klatki

trzeba real opuścić, dołączyć do cieni

Tak, ten cień nie pochodzi z tego świata. On jest przeciwieństwem realności. A dokładniej real'u w znaczeniu świata materialnego w kontrze do wirtualnego. Moim zdaniem nie trzeba się obawiać. W razie czego wyłączyć Internet.

[Gloinnen]

A ja sobie umyśliłam, że uczucia pozwalają przenosić się w miejscu i w czasie. Coś jak teleportacja.
Poza tym może dla peelki ten świat cieni (załóżmy - wirtualny) jest bardzo kuszący? I nie tylko mam na myśli Internet. To mogą być też marzenia, pragnienia, fantazje, pokusy. Jej. Jego. Obojga.

[Leon Gutner]

Nic dodać do przedmówców - zachwycać się tylko co i Leo czyni .
Zwłaszcza że cienie to jeden z moich ulubionych tematów .

Z uszanowaniem L.G.