pory roku

[nienażarty]

Pór w roku więcej, jeżeli policzysz;
osiem lub dziesięć, a może i tuzin
(a każda od innych tych najskrytszych życzeń),
ukradkiem przyjdzie i pragnie nam służyć.

Lecz my pędzimy mając obłęd w oczach.
Miast żyć spokojnie i wieść życie proste,
chcąc na ziemi niebo jak najszybciej dostać
nie jesteśmy w stanie takowych pór dostrzec.

Odchodzą zatem między polne kwiaty,
na drugą stronę kryształowych luster,
a stojący zegar stary i cykaty
bijąc w mig zniweczy nadchodzącą pustkę.

Więc zerwij klapki i już otwórz oczy
daj szanse innym, robiąc coś dla ducha.
Wykorzystaj chwilę, co się obok toczy.
Poproś a przyniesie, przyszła by wysłuchać.

W podzięce skreślisz gros udanych wierszy,
sercem kreując nastrój tak jak umiesz.
Rymów garstkę wrzucisz być może najlepszych
i niech się czytelnik rozpłynie w zadumie.

[Leon Gutner]

Odchodzą zatem między polne kwiaty,
na drugą stronę kryształowych luster,
a stojący zegar stary i cykaty
bijąc w mig zniweczy nadchodzącą pustkę.

To najlepsze . I ostatnia strofa .
Bardzo fajny nastrój który przypadł Leonowi do gustu .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Nienażarty pozostanie nienażartym.
Już mu czterech pór w roku za mało. Wymyślił sobie dychę.
Ale niech mu będzie, jeśli je kiedyś, jedną po drugiej, zgrabnymi wierszami opisze.
Będę czekał.

[semiramida]

Mądra refleksja :))) Zapatrzeni w zegary nie widzimy tego, co za oknem:) s.

[nienażarty]

dzięki wszystkim za wizytę

Leo
mas rację staram się kreować nastrój

skaranie
sam wiesz że dycha to mało czasem to i setka by się przydała
ale zapędzeni z klapkami na oczach jak koń - cóż po tych porach

semiramida:
tak wiele rzeczy w życiu ucieka - nie ma czasu się nad nimi pochylić