Niedoczekanie

[Gloinnen]

Jedna noc nie pomieści całego czekania,
Coraz później. Gorączka.
I czułość rozlana.

Świat w pytaniach się kruszy. Urwana odpowiedź.
Nieobecność jak witraż
uśpiony pod lodem.

Milcząc, dłonie zaciskam, na kiedyś, na zawsze,
pełne szklanych odłamków.
Odnajdziesz po śladzie.

Chciałam tylko... Nieważne. Do jutra. Oddycham.
Może zdążę tę falę
pod suknią zatrzymać.

Jeszcze świat się rozżarzy na dnie kruchej urny,
z Mlecznej Drogi wygarnę
ostatnie sekundy,

żebyś przyszedł, powiedział choć zwykłe dobranoc.
Czas zawróci. A dalej?
Dokona się samo.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Chciałbym o " tym " móc napisać tak jak ty Glo ale jak widać powyżej byłaś pierwsza .
Świetny wiersz .

Z uszanowaniem L.G.

[lczerwosz]

Sam tytuł niedoczekanie - twoje, tzn. nie dam ci satysfakcji, nie zobaczysz moich łez, poniżenia.
Dalej - dramat.

dłonie zaciskam, na kiedyś, na zawsze,
pełne szklanych odłamków.
Odnajdziesz po śladzie

Ukruszyła kielich goryczy, skaleczył? zobaczymy co dalej. Ale ślad, to jak "farba" w czasie polowania. Znaczy ślad na ziemi. Odnalezienie zwierzyny nie stanowi już żadnego problemu.
Czy PL przeżyła. Mówi - oddycham.

Może zdążę tę falę
pod suknią zatrzymać

Ale krwotok, PL nie chce pokazać, co się stało. Ale to i fala emocji, pasowałoby. Jakiś wstyd?

Jeszcze czas się rozżarzy na dnie kruchej urny,
...(na) ostatnie sekundy

Jakby powolna śmierć. Ale zapewne to są takie wyobrażenia. W trakcie czekania. Rozpatrywane różne scenariusze.
Czy szantaż?
Aby spełnić wolę PL-ki.

A dalej?
Dokona się samo.

A potem, już, jak z płatka: "dokona się samo"
Trochę uproszczone myślenie PL-ki.

Jeszcze myślałem o alternatywnym zakończeniu - PL nie doczekała na przyjście oczekiwanego - i jego przybycie miałoby być tylko w jej wyobraźni. Więc jeszcze gorzej. Tragedia.

pozdr.
L.

[Gloinnen]

Nie pomyślałam o takiej "samobójczej" interpretacji - ale "nasz czytelnik, nasz pan".

Trochę uproszczone myślenie PL-ki.

Ze wskazaniem na szantaż emocjonalny.
Prawda, jakie to proste?
Istne prostactwo.


W przedostatniej zwrotce zmieniłam "czas" na "świat", żeby nie było powtórzenia i żeby lepiej pasowało do emo-dramatu.

[lczerwosz]

Prawda, jakie to proste?
Istne prostactwo.

życie... Niestety, muszę to wyjaśnić lepiej.

Gloinnen pisze:
A dalej?
Dokona się samo

tu chodziło o samoistność dokonywania się. Ona do tej pory dość intensywnie stanowiła o sobie, powodowana tylko swoimi emocjami, niepokojem potem pewnie irytacją, że sie spóźnia, zaniedbuje. Ja to interpretuję - jeszcze pożałujesz, popamiętasz, niedoczekanie twoje. I chlast.
I w tym kontekście scenariusz: przyjdzie, pewnie pocałuje i powie dobranoc i dalej już życie samo się będzie działo - właśnie to jest niedojrzałe w PL-ce.
Glo, bez obrazy.

[Gloinnen]

Tak, rzeczywiście, masz rację. Nadzieja zwykle bywa bardzo śmieszna. Żałośnie śmieszna.

[coobus]

O tak, tytułem pogroziłaś niczym pięścią. A potem wyszeptałaś to co miałaś do dodania, szeptem pokornym i zbolałym.
Bo tak właśnie wygląda czekanie, które okazuje się niedoczekaniem.
Piękny wiersz.

[skaranie boskie]

Ja sobie odpuszczę rozkład tego wiersza na czynniki.
Jest zbyt piękny i zbyt emocjonalny, żeby go niszczyć.
Tym bardziej, że każde jego słowo kłuje, jak szpilka wbijana laleczce woodoo...

Muszę się znieczulić...