wieczorne rozmowy

[Dorota Karin]

pytasz jak było
uwierz
brak właściwych słów
oddałbym wiele za niewiedzę
byłem nieskażonym chłopcem
teraz zatruć chcę wspomnienia
co jak korkociąg
wwiercają się w głowę
bez lodu proszę
niech cisza pamięć pochłonie
alkohol ból uśmierzy
znikną na moment jasne twarze
tych którym nie było pisane
przeżyć

co czułem pytasz
szli za pan brat
strach i niepewność jutra
w ostatnim szeregu ulga
że jeszcze nie mój czas
nie dla mnie dziś ajdik i kula

dziś muszę żyć choć nie ma ich
ani tamtego chłopca

a w łóżku czarna rozpacz śpi
i twoja nieudana kopia

[lczerwosz]

a w łóżku czarna rozpacz śpi
i twoja nieudana kopia

Bardzo ciężka wieczorna rozmowa, sama z myślami, wspomnieniami. Istnienie zastępców czyni życie znośnieszym, łatwiejszym, na pewno za dnia, ale nie wieczorem, gdzie sumienie wystawia rachunek w postaci nieuzasadnionego poczucia winy. Napiwek do rozpaczy.

[Dorota Karin]

Tekst powstał na podstawie autentycznych rozmów, starałam się oddać dramat byłego żołnierza, jego stan psychiczny długotrwałe konsekwencje walk w Afganistanie.

[anastazja]

Tekst powstał na podstawie autentycznych rozmów, starałam się oddać dramat byłego żołnierza, jego stan psychiczny długotrwałe konsekwencje walk w Afganistanie.

Tylko współczuć. Niestety ślad zostanie na dłużej, albo na zawsze. Iluż amerykanów zostało 'skażonych' wojną w Wietnamie. W tej wojnie i u nas zostały stygmaty, a ilu nie żyje?
Pięknie opisałaś stan żołnierza.

Pozdrawiam.