Cykle

[Gloinnen]

Bo ta kobieta miała włosy szklane
Na czole sine plamy nigdy nie zatarte
Bo ta kobieta nie znała litości.
/K. Ratoń



Składane z zapomnień i pochyleń,
profunditates mają swoje
dno. Pod stopami twardo,
dalej grzęznąć się nie da.

W każdej poduszce można znaleźć
ciepło po nieumarłej. Starannie
zaszyte. Ścieg za igłą
biegnie w nieskończoność.

Dłużej trwa tylko krzyk
po skaryfikacji, od którego
zaczniesz do mnie dorastać.

To nie szkło, ale szlachetna
stal.

A nad każdą gorączką - czuwające z daleka
ręce, które kochają i kaleczą
na przemian.



____________________
Glo.

[lczerwosz]

A nad każdą gorączką - czuwające z daleka
ręce, które kochają i kaleczą
na przemian

Czy to są te cykle z tytułu? Cykle biorą się z natury, jest ich wiele, oprócz pór roku, cykli słońca, czy faz księżyca, każdy organizm, każda żywa drobina ma swoje własne. Mówi się, że emocje kobiety też silnie zależą, nie ma w tym winy. Byle nie szkło, ani tym bardziej, stal. Niżej już nic nie ma.

i zobacz to - Dno

[Dorota Karin]

Ładne metafory, przerzutnie, wiersz mocny, wewnętrzny.Krzyczy do nas.

[Obi Wan]

Pamiętam Panią od strony komentatorskiej z wiadomego portalu. Ale poezję też Pani potrafi pisać. Ukłon.

[anastazja]

A nad każdą gorączką - czuwające z daleka
ręce, które kochają i kaleczą
na przemian.

pięknie Glo.

[ono]

nooo Glo! wiesz , że lubię poezję tyrochę bardziej skomplikowaną , a nie "kawę na ławę" - to mi dałaś w tym wierszu